Κατηγορία: Δράσεις

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ!!

Λίγα λόγια για μην ξεχνάμε την ιστορία.

Το 2008 ξεκινά μια καινούρια παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία σαρώνει τις διεθνείς χρηματαγορές και το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα,  λόγω της «φούσκας» των στεγαστικών δανείων στις Η.Π.Α. Η ζημιά που ανέρχεται σε τρισεκατομμύρια δολάρια, πρέπει να καλυφθεί, αλλά οι μοναδικοί πελάτες των χρηματιστηρίων που είναι ικανοί να καλύψουν την «μαύρη τρύπα», είναι τα λεγόμενα «εθνικά κράτη». Έτσι τα μνημόνια μπαίνουν για τα καλά στην ζωή δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στον ευρωπαϊκό χώρο. Μνημόνια που υποχρέωσαν σε υπέρογκους δανεισμούς τα «εθνικά κράτη» τα οποία με την σειρά τους έδωσαν σχεδόν το 95% των χρημάτων στους τραπεζίτες, ενώ εκατομμύρια ανθρώπων μέσω της βαριάς φορολογίας κληθήκαν να τα πληρώσουν.

Από την άλλη η λεγόμενη «αραβική άνοιξη» που το 2012, σάρωσε την βόρεια Αφρική, και από την Υεμένη έφτασε μέχρι τη Συρία, θα ανοίξει για τα καπιταλιστικά κέντρα μια σπουδαία αγορά για την πώληση δεκάδων χιλιάδων τόνων πολεμικού υλικού, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές σε Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν κ.α. με μόνους κερδισμένους τους άθλιους βιομήχανους της πολεμικής βιομηχανίας και όχι μόνο.

Ενώ οι εμφύλιες συγκρούσεις κυμαίνονται από την Ουκρανία έως το Μαρόκο περιμετρικά της  μεσογείου, οι διεθνείς αγορές , ήδη από το 2012 – ’13, διατυμπάνιζαν την ανοδική πορεία της παγκόσμιας οικονομίας και την καλυτέρευση των οικονομικών στάνταρ του λεγόμενου «διεθνούς χρηματοοικονομικού  περιβάλλοντος», με το τίμημα για τις ανθρώπινες κοινωνίες να είναι βαρύ. Από την μία η βίαιη υποτίμηση των ζωών εκατομμυρίων ανθρώπων στον ευρωπαϊκό χώρο και από την άλλη η βίαιη εξαχρείωση εκατομμύριων ανθρώπων στην μέση ανατολή, λόγω του πολέμου σε Συρία, Ιρακ και Αφγανιστάν, που άνοιξε τον δρόμο στην προσφυγιά.

Από αυτά τα πλαίσια δεν ξεφεύγει ούτε το ελληνικό κράτος εκτάκτου ανάγκης, το οποίο με την σειρά του τα τελευταία 6 χρόνια έχει επιβάλει μία από τις χειρότερες κυριαρχικές επιβολές στις ζωές εκατομμυρίων υπηκόων του. Βίαιη φτωχοποίηση και ωμή υποτίμηση των ζωών όλων των κατοίκων του ελλαδικού χώρου, σχεδόν 10.000 αυτοκτονίες – κρατικές δολοφονίες – λόγω της κρίσης, σχεδόν 2.000.000 άνεργοι, παιδικός υποσιτισμός, κατάρρευση του όποιου συστήματος υγείας και πρόνοιας, ωμή λεηλασία αφαιμαγμένων ασφαλιστικών ταμείων, πενιχρών συντάξεων και μισθών, βαριά φοροληστρική επιβολή και ολοφάνερη πριμοδότηση του φασισμού, ρατσισμού και της ξενοφοβίας.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν μία οδυνηρή πραγματικότητα πού έρχεται συγκυριακά αντιμέτωπη με την ολοσχερή κατάρρευση της όποιας ελπίδας για ειρήνη στην Συρία, όπου τα 4 χρόνια εμφύλιας σύρραξης και η ωμή δολοφονία εκατοντάδων ανθρώπων τόσο από τους ισλαμοφασίστες του isis, όσο και απ΄όλους τους υπόλοιπους εθελοντές πολεμοχαρείς που εμπλέκονται στον πόλεμο, οδήγησαν πάνω από 3.7 εκατομμύρια σύριους στην προσφυγιά (2 εκατομμύρια προς Τουρκία και 1,7 εκατομμύρια προς  το νότο).

Ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2014 πάνω από 500.000 πρόσφυγες πέρασαν από τον ελλαδικό χώρο και μέσω των Βαλκανίων στην κεντρική Ευρώπη. Και μάλιστα είναι ολοφάνερος ο πανικός των Βρυξελλών για αυτό το ανθρώπινο τσουνάμι που κατέφυγε στην Ευρώπη. Και επειδή το χρηματικοοικονομικό λόμπι θέλει να πουλάει ακόμη το παραγόμενο πολεμικό υλικό στις αντιμαχόμενες ομάδες, μεθόδευσαν με “μαεστρία” το ξαφνικό κλείσιμο των χέρσων συνόρων στην βαλκανική, εγκλωβίζοντας δεκάδες χιλιάδες προσφύγων στον ελλαδικό χώρο.

Ερχόμαστε λοιπόν στις ντόπιες Πανδώρες που διαρκώς πριμοδοτούν τον ρατσισμό και τον σωβινισμό, με αποτέλεσμα αρκετοί (και ευτυχώς όχι όλοι) «εκ των ταλαιπωρημένων από το μνημόνιο Ελλήνων» να στάζουν δηλητήριο για τους δύστυχους και εξαθλιωμένους πρόσφυγες και να απαιτούν την απομάκρυνσή τους. Έτσι λοιπόν αυτό που έχουμε να πούμε στους ηλίθιους εραστές του ρατσισμού, ότι τους αξίζει όχι 3^ο μνημόνιο, αλλά 5^ο και 6^ο  και 10^ο μνημόνιο, ώστε να φθάσουν στο ίδιο σημείο εξαθλίωσης και να αναγκαστούν με την σειρά τους να θυμηθούν τον δρόμο της μετανάστευσης, ώστε να τους αντιμετωπίσουν στο εξωτερικό  με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζουν σήμερα τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ούτε χειρότερα ούτε καλύτερα.

Ενώ όλοι εκείνοι οι υποκριτές αξιωματούχοι ( βουλευτές, κυβερνήτες δικαστές, μπάτσοι, στρατός, παπαδαριό ) του ελληνικού κράτους, που  μέσω των ΜΜΕ, ρίχνουν την ευθύνη στην μονομερή επιβολή της επιλογής των βαλκανικών χωρών να κλείσουν ερμητικά τα σύνορα και να εγκλωβιστούν χιλιάδες πρόσφυγες στον ελλαδικό χώρο. Την ίδια στιγμή είναι οι ίδιοι που έδωσαν εντολές να καθυστερήσουν τα λεωφορεία προς Ειδομένη, έτσι ώστε να αποτραπεί μια πιθανή μαζική εξόρμηση δεκάδων χιλιάδων  προσφύγων , που παλεύουν να καταργήσουν μιας και έξω τους φράκτες  του μίσους. Η πρόθεση των ντόπιων κρατιστών να εναρμονιστούν με τις επιταγές των λεγόμενων ευρωπαίων εταίρων και να κλείσουν τα σύνορα είναι ολοφάνερη. Είναι πλέον επεκτατική ανάγκη να παλέψουμε εδώ και τώρα για μια ανθρώπινη διαμονή όλων εκείνων που θα εγκλωβιστούν, απορρίπτοντας την λύση των στρατοπέδων συγκέντρωσης και τις συνθήκες φυλάκισης τους και απαιτώντας την  ελεύθερη μετακίνηση τους στον ελλαδικό χώρο.

Εν κατακλείδι η έμπρακτη αλληλεγγύη μας πρέπει να ξεπερνάει τα όρια της ανθρωπιστικής βοήθειας και να αποτελεί την αιχμή του δόρατος που θα χτυπήσει τις κομματικές νοοτροπίες που εκμεταλλεύονται οποιοδήποτε γεγονός για πολιτική αντιπαράθεση, καθιστώντας ένα τεράστιο εμπόδιο για την απαραίτητη συνεννόηση μεταξύ  όλων εκείνων των αγωνιζόμενων ανθρώπων που εμπλέκονται στην φροντίδα των προσφύγων. Φυσικά δεν εννοούμε τις δημοτικές αρχές και τις αντιπολιτεύσεις τους,  τις Μ.Κ.Ο. ,  τον ερυθρό σταυρό και το παπαδαριό, αλλά όλους εκείνους που προσφέρουν εθελοντικά τον ελεύθερο χρόνο τους για να φροντίσουν τους πρόσφυγες και μαζί τους αγωνίζονται  στους κοινούς αγώνες για ανοικτά σύνορα. Έτσι θα μπει ένα ακόμα λιθαράκι για την γιγάντωση του αγώνα των «από κάτω» και όλοι μαζί οι απανταχού καταπιεσμένοι ντόπιοι και ξένοι να οργανωθούμε σε ένα λυσσαλέο μέτωπο κοινωνικών αγώνων που θα τελειώσει μιας και έξω με τον ανθρωποφάγο καπιταλισμό.

ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΝΟΜΟΙ , ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΙ

ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ ΤΗ ΓΗ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΦΥΛΑΚΗ

Την Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015 πραγματοποιήθηκε η δίκη σε δεύτερο βαθμό του ολικού αρνητή στράτευσης Χάρη Ρίτσιου, υπό την παρουσία αλληλέγγυων συντρόφων/ισσών και αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων.
Τα τερτίπια των στρατοκρατών ξεκίνησαν με την απαγόρευση της εισόδου των αλληλέγγυων εντός του στρατοπέδου, με την αιτιολόγηση της επικινδυνότητας και «σχετικών μέτρων ασφαλείας» εξαιτίας των τρομοκρατικών επιθέσεων του Παρισιού. Τελικά, η είσοδος επετράπη, μετά από στοιχειώδεις πιέσεις των συγκεντρωμένων αλληλέγγυων.

Η δίκη του συντρόφου, η οποία αφορούσε δύο ανυποταξίες, ξεκίνησε με δύο ενστάσεις. Η πρώτη, περί αναρμοδιότητας των στρατιωτικών δικαστηρίων να δικάζει πολίτες και η δεύτερη, για την εκδίκαση του ολικού αρνητή στράτευσης για δεύτερη φορά για το ίδιο αδίκημα. Και οι δύο απορρίφθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από την έδρα. Η υπεράσπιση στη συνέχεια υπέβαλλε αίτημα συγχώνευσης των αδικημάτων σε ένα, κάτι που έγινε δεκτό από την έδρα.

Αρχίζοντας με τις καταθέσεις των μαρτύρων, ο πρώτος, προέβαλλε τους ξεκάθαρους συνειδησιακούς λόγους άρνησης του στρατού από το σύντροφο και τη συνεχή συμμετοχή του σε αγώνες αντίστασης και αλληλεγγύης από την πρώτη στιγμή πολιτικοποίησής του.

Ο δεύτερος μάρτυρας, σύντροφος ολικός αρνητής από την Ισπανία, που συμμετείχε στο εκεί αντιμιλιταριστικό κίνημα της δεκαετίας του ’90,  αναφέρθηκε στη συμμετοχή του Χάρη στους κοινωνικούς αγώνες αλλά και την ξεκάθαρη στάση του ενάντια στο στρατό, το μιλιταρισμό και τα έθνη-κράτη. Επέμεινε στο ότι ο ρόλος του στρατού ήταν, είναι και θα είναι κατασταλτικός και πάντα στο πλάι των συμφερόντων του κεφαλαίου και των ανώτερων τάξεων. Ενώ αντίστοιχα στεκόταν, στέκεται και θα στέκεται απέναντι στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, δηλώνοντας παρών και έτοιμος να επέμβει αποκαθιστώντας την «ομαλότητα», σε κάθε περίπτωση δυναμικών κινητοποιήσεων ή/και εξεγέρσεων του «εσωτερικού εχθρού». Επίσης, έκανε αναφορές στις συνέπειες των αρνητών στράτευσης στην Ισπανία, και τις φυλακίσεις, αλλά ο πρόεδρος της έδρας εμπόδισε το σύντροφο να ολοκληρώσει την τοποθέτησή του χρησιμοποιώντας τη συνήθη τακτική συνεχούς διακοπής του, με την πρόφαση της μακρυγορίας και της «εκτός θέματος μαρτυρίας».

Στη συνέχεια, ακολούθησε η τοποθέτηση του διωκόμενου ολικού αρνητή, με την αρχική τοποθέτηση ότι ο ίδιος είναι αυτός που πρώτος έχει κρίνει τους θεσμούς εκμετάλλευσης και καταστολής του κράτους και του στρατού, πριν τον αναγορεύσουν ως κατηγορούμενο οι στρατοκράτες, μία ιδιότητα που προφανώς απορρίπτει. Ο σύντροφος πραγματοποίησε μια μικρή ιστορική αναδρομή της πορείας που τον οδήγησε στην επιλογή της ολικής άρνησης στράτευσης και της συμμετοχής του στα κοινωνικά κινήματα, αναφέροντας παράλληλα τα εγκλήματα του ελληνικού στρατού και το βιασμό της προσωπικότητας ενός στρατεύσιμου από τον δολοφονικό μηχανισμό του κράτους. Αναδείχθηκε επίσης η υποκρισία του θεσμού της αστικής δικαιοσύνης, με τα αναρίθμητα παραδείγματα ανύπαρκτης καταβολής ποινών σε δολοφονίες αγωνιστών από ένστολους ή μη κρατικούς υπηρέτες. Μετά από μια απόπειρα διακοπής της απολογίας του συντρόφου από την έδρα, η τοποθέτηση συνεχίστηκε μιλώντας για τις συνεχείς εκδικητικές διώξεις, τα πρόστιμα και τα κυνηγητά των ολικών αρνητών στράτευσης, κλείνοντας με την αναφορά στη ματαιότητα της όποιας απόπειρας φίμωσης και καταστολής τους.

Το δικαστήριο ύστερα από σύσκεψη επέβαλλε την ποινή των 12 μηνών φυλάκισης με 3ετή αναστολή, μετατρεπόμενη προς 5 ευρώ ημερησίως σε περίπτωση που σπάσει η αναστολή.
Η αποχώρηση των αλληλέγγυων έκλεισε με συνθήματα αλληλεγγύης μέσα στην αίθουσα προς το διωκόμενο και αντιμιλιταριστικά τρικάκια στο προαύλιο του στρατοπέδου.

* Πριν την έναρξη της δίκης του ολικού αρνητή στράτευσης Χάρη Ρίτσιου, εκδικάστηκε μία ανυποταξία της δεκαετίας του ’90, με τον κατηγορούμενο -άνω των ποινικά κολάσιμων 45 ετών, άνευ δικηγόρων και μαρτύρων υπεράσπισης- να δηλώνει πολιτικούς λόγους για την ανυποταξία του, πριν καταδικαστεί.
** Λίγο νωρίτερα, οι αλληλέγγυοι/ες έγιναν μάρτυρες μίας απρόσμενης στρατιωτικο-δικαστικής οικονομικής σαπουνόπερας, με έναν αξιωματικό να δικάζεται σε μόνιμη και απαρέγκλιτη στάση υπερήφανης στρατιωτικής προσοχής προς τους ένδοξους στρατοδίκες του, λόγω του ότι δεν επέστρεψε μία BMW αξίας 17.000 ευρώ και αγορασμένη με ανεξόφλητο δάνειο από τράπεζα, η οποία ενώ διεκδίκησε την κατάσχεση του εν λόγω οχήματος δεν ευτύχησε ποτέ να το ξανααντικρύσει, καθώς ο αξιωματικός το φυγάδευε στο στρατόπεδο στο οποίο υπηρετεί το πατριωτικό του λειτούργημα. Η δε έδρα, δεν είχε κανέναν δισταγμό (ή ηθική υπόσταση κατά άλλους) να αντικρούει το επιχείρημα του δικαζόμενου τέκνου της περί των ιδιαίτερων «οικονομικών δυσκολιών» που αντιμετωπίζει, με το αντεπιχείρημα της τρέχουσας γενίκευσης των οικονομικών δυσκολιών (από το κεφάλαιο και την πολιτική εξουσία που η ίδια υπηρετεί) που αγγίζουν ολόκληρο το ακροατήριο, γνωρίζοντας καλά ότι πολλοί από το ακροατήριο «χαίρουν» των «οικονομικών δυσκολιών» τους από τα στρατιωτικά πρόστιμα των 6.000 ευρώ που τους επιβάλλουν τα στρατολογικά γραφεία με τα οποία συνεργάζονται οι «αδέκαστοι» στρατοδίκες. Η επίδειξη θράσους, υποτέλειας, ιλαροτραγικών φράσεων και μιζέριας έλαβε τέλος με την καταδίκη του πατριώτη επίδοξου οδηγού και την δικαίωση της εθνικά υπερήφανης τραπέζης…
*** Φωτογραφία από έδρανο της αίθουσας του στρατοδικείου στο Ρουφ. Φασίστες και στρατός, μια σχέση αιώνιας αγάπης.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε από την Πρωτοβουλία για την Ολική Άρνηση Στράτευσης

Πηγή

Στις 13 και 14 Νοεμβρίου 2015 πραγματοποιήθηκε αντιμιλιταριστικό 2ήμερο στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Καρδίτσας απο την Αναρχική/αντιεξουσιαστική ομάδα Καπνισμένο Τσουκάλι (Τρίκαλα) και με βάση το επερχόμενο στρατοδικείο του συντρόφου Χ,Ρίτσιου στις 24/11/2015 στο Ρουφ, αναπτύχθηκε με συζήτηση το πρόταγμα της Ολικής Άρνησης Στράτευσης. Αρχικά στις 13/11 αναπτύχθηκε το ενδιαφέρον θέμα: «ο ελληνικός μιλιταρισμός στην εποχή του Σύριζα» απο το Ξυπόλητο Τάγμα (Γιάννινα) και εν συνεχεία υπήρξε συντροφική κουζίνα. Στις 14/11 12:00 έγινε μικροφωνική παρέμβαση αλληλεγγύης στην Κεντρική πλατεία Καρδίτσας με μοίρασμα κειμένων αλληλεγγύης προς τον σύνροφο Χ.Ρίτσιο.Στις 18:00 στο χώρο του στεκιού αναπτύχθηκε  απο συντρόφους της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης (Αθήνα) το σοβαρότατο ζήτημα της στρατιωτικοαστυνομικής διαχείρισης των πληθυσμών / το παράδειγμα των προσφύγων. Το 2ήμερο τελείωσε με μπάρ οικονομικής ενίσχυσης για τα έξοδα της δίκης του συντρόφου. Στις 19/11/2015 έγινε στην πλατεία Ρήγα Φεραίου (Τρίκαλα) η τελευταία μικροφωνική παρέμβαση αλληλεγγύης προς τον σύντροφο.

Ακολουθούν το κείμενο που μοιράστηκε στις 2 μικροφωνικές καθώς και κάποιες φωτογραφίες.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΡΙΤΣΙΟ ΧΑΡΗ

Που δικάζεται την Τρίτη 24 Νοέμβρη  του 2015 για την πολιτική του επιλογή να αρνηθεί την στρατιωτική θητεία.

Τα τελευταία 5 χρόνια έχει επιβληθεί στις πλάτες όλων των καταπιεσμένων κατοίκων του ελλαδικού χώρου  μια από τις χειρότερες κυριαρχικές επιβολές που εφαρμόζει το κράτος εκτάκτου ανάγκης, με την ολοφάνερη ανατροπή όλων των κοινωνικών, θεσμικών και λειτουργικών δεδομένων της μεταπολιτευτικής κρατικής οργάνωσης και την εφαρμογή καινούργιων και σκληρότερων όρων επιβίωσης για όλους.

Όροι που επιβλήθηκαν από τους τεχνοκράτες του Δ.Ν.Τ. και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και με πολύ άνεση εφάρμοσαν έως και σήμερα οι ντόπιοι χρεωκοπημένοι εξουσιαστές (είτε είναι αριστεροί είτε είναι δεξιοί) με τα πολιτικά επιτελεία τους και τα οικονομικά λόμπι τους. Κράτος και κεφάλαιο με τον ωμό εκβιασμό τους απέσπασαν την κοινωνική συναίνεση και δεν δίστασαν με την ανελέητη επίθεσή τους να  προκαλέσουν μέχρι και τον θάνατο.

Βίαιη μείωση μισθών και συντάξεων, λουκέτο σε 600.000 επιχειρήσεις, ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι, 6.000 αυτοκτονίες, τέσσερα στα δέκα παιδιά υποσιτίζονται, 450.000 νοικοκυριά με κομμένο ρεύμα.

Κοινωνικός οικονομικός στραγγαλισμός με την φορομπηχτική πολιτική τους, εργασιακή σκλαβιά και απολύσεις με όρους φτώχιας, δανειζόμενοι εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα, κατάρρευση βασικού μισθού, ισοπέδωση της όποιας πρόνοιας και συστήματος υγείας, κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων, είναι η οδυνηρή πραγματικότητα  που μας επέβαλε το Σαμαροβενιζελικό λόμπι τα πρώτα 4 χρόνια του μνημονίου. Ενώ ήρθε και η λεγόμενη αριστερά (πιο μνημονιακή απ΄όλους) να επιβάλλει επιπλέον χειρότερους όρους λεηλασίας για λογαριασμό των δανειστών τους.

Από την άλλη το μεγάλο τραπεζικό, εφοπλιστικό, επικοινωνιακό, κατασκευαστικό και θρησκευτικό κεφάλαιο, παραμένει αλώβητο με τα κέρδη του να εκτινάσσονται στα ύψη, ενώ το πολιτικό τους προσωπικό εναρμονισμένο με τα νέα ήθη καταστολής ανάδειξε το φασιστικό του προσωπείο με την στρατικοποίηση της αστυνομίας και την αστυνομικοποίηση του στρατού.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον αστυνομικό μηχανισμό καταστολής, ο οποίος την περίοδο 2010-2013, έδρασε με στρατιωτικού τύπου σχηματισμό ενάντια σε εκατοντάδες χιλιάδες εξεγερμένους διαδηλωτές, ενώ την ίδια περίοδο ο στρατός με την άσκηση Καλλίμαχος προετοιμαζότανε να επέμβει στις ταξικές συγκρούσεις, όπως ακριβώς έγινε σε Αίγυπτο, Τουρκία, Λίβανο, Συρία, Ταϋλάνδη, λατινική Αμερική κ.α.

Να θυμίσουμε ότι ο ελληνικός στρατός έχει εμπειρία  δράσης σε αστικά πεδία μιας και από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, με τον τερματισμό των αιματηρών συγκρούσεων στο Γιουγκοσλαβικό χώρο, έπαιξε τον ρόλο του σεκιούριτι σε όλες τις ελληνικές επιχειρήσεις, που επέβαλλαν στους βομβαρδισμένους κατοίκους, τους δικούς τους όρους εκμετάλλευσης και δουλείας, έχοντας και ένα ρόλο αστυνομικού κατασταλτικού μηχανισμού.

Και φυσικά η δράση του δεν τέλειωσε εκεί, αφού το 2002 συμμετέχει ως κατοχικό  εκστρατευτικό σώμα στο Αφγανιστάν, το 2003 έπαιξε το βοηθητικό ρόλο στην διευκόλυνση  της προώθησης των αμερικανικών στρατευμάτων προς το Ιράκ, το 2004 φύλαξε τους ολυμπιακούς αγώνες της μίζας και της ρεμούλας, για λογαριασμό των ντόπιων και ξένων αφεντικών. Ενώ τα τελευταία 5 χρόνια, στα χρόνια της λεγόμενης κρίσης, το υπουργείο Άμυνας λαμβάνοντας το μεγαλύτερο επιτρεπτό μερίδιο του κρατικού κορβανά (ύψους 5,1δις ευρώ- ενώ για την υγεία 10 εκατομμυρίων κατοίκων δίνουν μόνο 700 εκατ. Ευρώ) συμμετείχε στον πόλεμο ενάντια στο καθεστώς Καντάφι στην Λιβύη (2012), στην επέμβαση στην Κεντροαφρικανική δημοκρατία (2014), στην καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στην θαλάσσια περιοχή βορειοδυτικά του Ρεθύμνου (καλοκαίρι 2014).

Όσο αφορά την λεγόμενη «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» τους, αυτή συστρατεύτηκε δυναμικά με τις επιταγές των πολιτικών  προϊσταμένων της και κατέστειλε δικαστικά τους κοινωνικούς αγώνες, κρίνοντας παράνομες τις απεργίες και επιβάλλοντας επιστρατεύσεις σε όσους δεν υποχωρούν. Ενώ όσοι συλλαμβάνονται, είτε φυλακίζονται είτε μπαίνουν σε καθεστώς οικονομικού εκβιασμού, πληρώνοντας μεγάλες εγγυήσεις για την απελευθέρωσή τους. Για όσους βέβαια, θεωρηθούν επικίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια, θα οδηγηθούν στις φυλακές υψίστης ασφαλείας στο Δομοκό και ας υποστηρίζει το αριστερό υπουργείο δικαιοσύνης ότι τις κατάργησε.

Στα πλαίσια αυτά ο στρατός και ο στρατιωτικός δικαστικός μηχανισμός ενέτειναν την οικονομική και δικαστική καταστολή ενάντια στους ολικούς αρνητές στράτευσης, με έκδοση ενταλμάτων σύλληψης με την αυτόφωρη διαδικασία, με την επιβολή οικονομικών προστίμου ύψους 6000€, με απαγόρευση εξόδου από την χώρα και με επανειλημμένες ενοχλήσεις σε σπίτια.

Το στρατοδικείο του ολικού αρνητή στράτευσης Χάρη Ρίτσιου στις 24 Νοεμβρίου 2015, είναι κομμάτι της στρατιωτικής καταστολής και άρρηκτα συνδεδεμένο με την οδυνηρή πραγματικότητα της καταστολής των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας. Είναι μια ακόμα απόδειξη του αντιανθρώπινου ρόλου των στρατιωτικών αρχών που εναρμονίζεται με την αντικοινωνική δράση του κράτους.

Ενός ρόλου που έχει να κάνει με την διαμόρφωση των υπηκόων σε πειθήνιους και άβολους δούλους για να υπηρετούν  «τους από πάνω» και που επιφυλάσσει άγριες διώξεις για όσους γυρνάνε δημόσια την πλάτη τους στην θητεία. Βέβαια όσοι επιλέγουν την θητεία, έρχονται αντιμέτωποι με μια διαρκή απάνθρωπη διαδικασία καθημερινού χτυπήματος της προσωπικότητας τους, του υποβιβασμού της αξιοπρέπειας τους και της καταστολής της συνείδησης τους, μετατρέποντάς τους  σε ανδρείκελα.

Η αλληλεγγύη είναι η αιχμή του δόρατος των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας, η μόνη συνθήκη που προκαλεί ρήγμα στην κρατική και στρατοκρατική επίθεση, το μόνο ικανό όπλο να ανατρέψει και να εμποδίσει την επέλαση κράτους και κεφαλαίου που με την χρήση του μιλιταρισμού επιβάλουν την κοινωνική σιωπή και διασφαλίζουν τα συμφέροντα τους.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΕΣ!

24/11/2015, 08:30, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ/ΡΟΥΦ

Αναρχική – Αντιεξουσιαστική ομάδα Καπνισμένο Τσουκάλι.

Μερικές Φωτογραφίες απο τις μικροφωνικές παρεμβάσεις στη Καρδίτσα και Τρίκαλα για τον ολικό αρνητή στράτευσης Χ.Ρίτσιο .

Η δικτατορία του Μεταξά (ελληνική εκδοχή του φασισμού) και
ο προμελετημένος Ελληνο-ιταλικός πόλεμος.

Το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο στον Ελλαδικό χώρο την περίοδο 1924-1936.
Είναι κοινά γνωστό ότι η περίοδος του μεσοπολέμου στην Ελλάδα, κυρίως την περίοδο 1924 – 1936, χαρακτηρίζεται από την κοινωνική & πολιτική αστάθεια με:
 την εκδίωξη του βασιλιά του Γεωργίου Β’ (1924),
 το πραξικόπημα του Πάγκαλου (1925),
 την ψήφιση του βενιζελικού νόμου «Ιδιώνυμο» (1929, νόμος που έδινε στο κράτος την εξουσία να τιμωρεί με συλλήψεις, φυλακίσεις και εξορίες τους κουμουνιστές και όσους συμμετείχαν σε κοινωνικούς αγώνες),
 την καταστροφική διαχείριση της οικονομίας και την χρεοκοπία του κράτους (1932),
 την επαναφορά της μοναρχίας (1935),
 τις κοινωνικές αναταράξεις και τις εργατικές εξεγέρσεις τον Μάιο του 1936 (με 12 εργάτες νεκρούς και 300 τραυματίες στην Θεσσαλονίκη) και
 τον διορισμό του Ιωάννη Μεταξά από τον βασιλέα Γεώργιο Β’ ως πρωθυπουργό και την από κοινού κήρυξη της δικτατορίας στις 4 Αυγούστου 1936, όπου αναστείλανε συγκεκριμένα άρθρα του συντάγματος και εγκαθίδρυσαν μια de facto δικτατορία, φοβούμενοι την γενική απεργία που είχε κηρυχθεί για την 5η Αυγούστου.

Το διεθνές κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο το 1936.
Στην Ευρώπη οι μεγάλες δυνάμεις είχαν ξεκινήσει τις ετοιμασίες για έναν δεύτερο παγκόσμιο εξουσιαστικό πόλεμο. Οι εξουσιαστές κάθε κράτους (βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές, στρατιωτικοί…) κατάλαβαν ότι, βάζοντας τους ευρωπαίους εργάτες να αλληλοσκοτώνονται μεταξύ τους, θα απαλλάσσονταν από εκατομμύρια ταξικούς αντιπάλους και θα τελείωναν οριστικώς με το εργατικό κίνημα. Επίσης, σε περίπτωση νίκης, θα διεύρυναν και θα ισχυροποιούσαν την θέση τους σε παγκόσμιο επίπεδο. Αντιθέτως, οι λαϊκές μάζες της Ευρώπης είχαν τα πάντα να χάσουν και τίποτα να κερδίσουν από την επερχόμενη ανθρωποσφαγή. Ωστόσο, η εργατική τάξη δεν φάνηκε ικανή να αναπτύξει έναν ουσιαστικό διεθνιστικό αντιμιλιταριστικό λόγο και βρέθηκε χωρίς αμυντικούς μηχανισμούς απέναντι στα σχέδια των κρατιστών. Έτσι, χωρίς οι κοινωνίες να δείξουν τις απαραίτητες ιδεολογικές αντιστάσεις, οι κυβερνόντες κατάφεραν να συσπειρώσουν γύρω από τις έννοιες του «έθνους» και της «πατρίδας» τους κατοίκους κάθε χώρας, χρησιμοποιώντας τους σαν αναλώσιμο υλικό για την επερχόμενη σφαγή.

Η δικτατορία του Μεταξά (ελληνική εκδοχή του φασισμού) και η Εθνική Οργάνωση Νεολαίας (ΕΟΝ).
Ο Μεταξάς δημιούργησε έναν μηχανισμό κρατικής ασφάλειας, λογοκρισίας και υπηρεσιών ασφαλείας, που στόχευε στον διαρκή έλεγχο των ενημερωτικών, καλλιτεχνικών και εκπαιδευτικών κύκλων της χώρας. Διακήρυξε το νέο κράτος ως «Γ’ Ελληνικό Πολιτισμό», του οποίου η κοινωνία έπρεπε να θυμίζει αντίστοιχη της αρχαίας Σπάρτης, της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας, με βάση τη στρατιωτική πειθαρχεία.

Λίγους μήνες μετά το καθεστώς της 4ης Αυγούστου 1936, ο Μεταξάς θα ασχοληθεί ιδιαίτερα με την ανάπτυξη της στρατιωτικής συνείδησης της νεολαίας με απώτερο στόχο να την γαλουχήσει με τις ιδέες του δικτατορικού του καθεστώτος. Ως όργανα για την επίτευξη των σκοπών του θα χρησιμοποιήσει γιορτές και παρελάσεις. Για πρώτη φορά στον Ελλαδικό χώρο επέβαλε τη σχολική παρέλαση, που συνδέθηκε απόλυτα με τη στρατιωτική˙ η απουσία των μαθητών θεωρήθηκε αξιόποινη πράξη, ισοδύναμη με την παράβαση στρατιωτικού καθήκοντος.
Η επίσημη ίδρυση της ΕΟΝ (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας) αναφέρεται στις 7 Νοέμβρη 1937 και οι πρώτοι πυρήνες που την απαρτίζουν ανήκουν σε φασιστικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνταν πριν τη δικτατορία και ακολουθούσαν πιστά τη συνταγή του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Το φασιστικό μοντέλο που θαύμαζε ο δικτάτορας προέβλεπε κάθετη στρατιωτική οργάνωση της νεολαίας και έδινε ιδιαίτερο βάρος στις “γυμναστικές επιδείξεις”, στις “παρατάξεις”, στις “παρελάσεις” και στις “λαμπαδηφορίες”. Οι Νεολαίοι είχαν τους βαθμούς Σκαπανείς (8-14 ετών) και Φαλαγγίτες (14-25 ετών). Τα μέλη της φορούσαν χαρακτηριστικές στολές μπλε σκούρου χρώματος και χαιρετούσαν φασιστικά.

Ο προμελετημένος Ελληνο-ιταλικός πόλεμος
Το Σεπτέμβρη του 1939 ξεκινάει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος με την εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία. Η Ιταλία εισβάλει τον Απρίλη του ‘39 στην Αλβανία και η Ελλάδα, φυσικά, δεν θα μείνει ανεπηρέαστη. Ο προμελετημένος Ελληνο-ιταλικός πόλεμος παραπλάνησε τον λαό και τους έλληνες στρατιώτες απέναντι στον πανίσχυρο στρατό της φασιστικής Ιταλίας (χωρίς να υποτιμούμε τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπισαν κατά τη διάρκεια του «έπους του ΄40» και το θάρρος που έδειξαν οι παραπλανημένοι από την πολιτική των εξουσιαστών). Αυτοί υπήρξαν θύματα ενός πολιτικού σχεδιασμού ανακατανομής της κυριαρχίας και του πλούτου, όντας βορά στην εξουσιαστική απληστία. Καμία, λοιπόν, νίκη δεν χάρηκαν οι έλληνες, εκτός και αν κάποιοι αρκούνται σε μία «πύρρειο» με μπόλικη δόση προπαγάνδας. Και αυτή η θλιβερή πραγματικότητα φανερώθηκε εξ ολοκλήρου όταν άρχισε η επίθεση των γερμανών από τη νότια Γιουγκοσλαβία (τώρα Σκόπια). Από εκείνη τη στιγμή τα ελληνικά στρατεύματα της Ηπείρου βρέθηκαν να βάλλονται ανηλεώς. Η γερμανική υπεροπλία, η κόπωση των ελλήνων φαντάρων και η απροθυμία του αγγλικού κράτους να δώσει ουσιαστικές μάχες στον ελλαδικό χώρο (σκοπεύοντας να θυσιάσει τους άγγλους στρατιώτες στη βόρεια Αφρική προς δόξαν της Αγγλικής κυριαρχίας) προδιέγραφε μία τεράστιου μεγέθους αιματοχυσία.
Παρόλα αυτά, ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ στο διάγγελμα του την 6η Απριλίου 1941 καλεί τον ελληνικό λαό και στρατό να υπερασπισθούν τον ελλαδικό χώρο, ενώ, στην πραγματικότητα, τους θυσίαζε, προς χάριν της υποχωρήσεως με ασφάλεια από το ελληνικό έδαφος των βρετανικών στρατευμάτων, της οικογένειάς του, των υπουργών και ανώτερων δημοσίων υπαλλήλων, που ήδη εγκατέλειπαν τη χώρα, ζητώντας από τους στρατιώτες να σκοτωθούν για να σωθούν τα «εθνικά σύμβολα». Ο αντιστράτηγος Τσολάκογλου αναφέρει στα απομνημονεύματά του ότι η κυβέρνηση ανέβαλε τις εντολές για συντεταγμένη υποχώρηση με αποτέλεσμα η ασφαλής υποχώρηση, λόγω αναβλητικότητας, από ένα σημείο και μετά να είναι ανέφικτη, οδηγώντας το στράτευμα σε ολέθριες καταστάσεις. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της σφαγής αρκεί να αναφερθεί ότι οι ανθρώπινες απώλειες την μεγάλη εβδομάδα του 1941 (14-16 Απριλίου) ήταν διπλάσιες από τις συνολικές ανθρώπινες απώλειες από την έναρξη του πολέμου μέχρι τις 10 Απριλίου του ΄41. Όσοι από τους στρατιώτες είχαν εξαπατηθεί ή αυταπατηθεί κατεβλήθησαν από απογοήτευση, όχι μόνο από την μη ενίσχυση από τις βρετανικές δυνάμεις, αλλά και από την «έλλειψιν στοργής και ενδιαφέροντος από το Κέντρον» (ο Τσολάκογλου εννοεί την κυβέρνηση στην Αθήνα). Ο ίδιος ξεκίνησε τη συνθηκολόγηση, με πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας και του γεγονότος ότι οι φαντάροι, όχι μόνο λιποτακτούσαν, αλλά έστρεφαν τα όπλα τους εναντίον των αξιωματικών και σε κάποιες περιπτώσεις τους πυροβολούσαν, ότι ολόκληρα τμήματα μεραρχιών διαλύονταν, ότι γενικότερα επικρατούσε «αναρχία» και, τέλος, ότι μία ολόκληρη γενιά θα σφαζόταν και όλος ο ελλαδικός χώρος θα μεταβαλλόταν «εις απέραντον νεκροταφείον», εάν δεν γινόταν αυτή η διαδικασία.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ, το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο:
ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΦΑΓΕΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ.
Στην περίπτωση, μάλιστα, της «ένδοξης» 28ης Οκτωβρίου 1940, είναι συνταρακτικό το γεγονός ότι οι κυβερνώντες δεν είχαν τον παραμικρό ενδοιασμό να οδηγήσουν στην εξόντωση χιλιάδες ανθρώπους, προκειμένου να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των εκάστοτε κυρίαρχων (στη συγκεκριμένη περίπτωση της Αγγλικής κυριαρχίας).

Το κείμενο για 28 Οκτωβρίου 1940.pdf

Στις 16/06/2015 πραγματοποιήθηκε από την ομάδα Καπνισμένο Τσουκάλι παρέμβαση αλληλεγγύης στον ολικό αρνητή στράτευσης Θάνο Χατζηαγγέλου. Αναρτήθηκε πανό στο κεντρικό πεζόδρομο της πόλης των Τρικάλων ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στο σύντροφο που στις 17/06/2015 θα βρεθεί στη θέση του διωκόμενου, στο στρατοδικείο Αθηνών στο ρούφ, για την πολιτική του επιλογή να αρνηθεί τη στρατιωτική θητεία.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΣ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΑΞΙΚΟΣ ΟΧΙ ΕΘΝΙΚΟΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Το σάββατο 13/06/2015 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο κέντρο της πόλης των Τρικάλων, για τους 4 δολοφονημένους εργάτες στα Ελληνικά Πετρέλαια. Αναρτήθηκε πανό ( 8/5/2015 4 ΝΕΚΡΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΑ ΕΛ.ΠΕ – ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ) και μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:

4 ΕΡΓΑΤΕΣ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ( ΕΛ.ΠΕ )

Την Παρασκευή 08/05/2015 κατά τη διάρκεια έργων συντήρησης στα διυλιστήρια του Ασπρόπυργου , στον όμιλο Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ.)  συμφερόντων του επιχειρηματικού ομίλου Λάτση, αγωγός εκρήγνυται και ακολουθεί πυρκαγιά. Τραυματίζονται 6 εργαζόμενοι εκ των οποίων οι 4 χάνουν τη ζωή τους. Ο Μπάμπης Δευτεραίος και ο Ραμαντάν Ντελιλάι, απεβίωσαν το απόγευμα της Τρίτης 19 Μάη, ο Αντώνης Αβράμπος, που νοσηλεύονταν πολυτραυματίας , κατέληξε το Σαββάτο 23 Μάη, ενώ την Κυριακή 31 Μάη, ο Κώστας Μαγγούρας υποκύπτει και αυτός στα τραύματά του.

ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ

Ο θάνατος των 4 εργατών δεν είναι ένα ατυχές εργατικό ατύχημα, όπως εντέχνως προσπαθούν να προπαγανδίσουν τα τοπικά Μ.Μ.Ε., αλλά ακόμη μια εργατική δολοφονία στα κάτεργα του Λάτση που έρχεται να προστεθεί στους δεκάδες δολοφονημένους εργάτες από το ντόπιο κεφάλαιο. Πάγια τακτική των αφεντικών και του κράτους είναι να βαφτίζονται τέτοια περιστατικά ως ΄΄εργατικά ατυχήματα΄΄ αποδίδοντας την ευθύνη στους εργαζομένους και σε ΄΄ανθρώπινο λάθος΄΄. Όταν η εργοδοσία θέτει αυτοσκοπό την ολοένα αυξανόμενη παραγωγή, ελαχιστοποιώντας το εργατικό κόστος, εντείνοντας τις εργατοώρες και αδιαφορώντας για τις συνθήκες εργασίας, απρόσκοπτα μεγαλώνει η εργατική ανασφάλεια  και μετακυλίεται το ανθρώπινο κόστος στην εργατική τάξη.

Συνέχεια σ’αυτή την εργοδοτική τρομοκρατία αποτελεί και η εργοδοσία στα ΕΛ.ΠΕ. Οι εργαζόμενοι στα ΕΛ.ΠΕ αναγκάζονται να δουλεύουν κάτω από εξαντλητικές συνθήκες εργασίας κάνοντας υπερωρίες σε ένα πολύ επικίνδυνο περιβάλλον υπό την πίεση της παράδοσης των εργασιών. Η εργοδοσία προσπαθώντας να συμπιέσει χρονικά τα έργα συντήρησης των μονάδων του διυλιστηρίου επιλέγει φθηνό, ανειδίκευτο και ελλιπώς εκπαιδευμένο προσωπικό εργολάβων, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος ατυχημάτων να αυξάνεται διαρκώς.

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΥΝΑΙΝΕΙ

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αναλώνεται σε δηλώσεις συλλυπητηρίων  προς τις οικογένειες των θυμάτων υποσχόμενη τη διερεύνηση των αιτιών του ατυχήματος, όταν μια μέρα πριν το ΄΄ατύχημα΄΄ στις 07/05/2015 είχε προχωρήσει ως Ελληνικό Δημόσιο σε διορισμό νέου Δ.Σ. της εταιρίας. Παράλληλα, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους, σε αγαστή συνεργασία με την άρχουσα τάξη, εκμεταλλευόμενοι νομοθετικά πατήματα, δηλώνουν απλά, αδυναμία στο να ανταπεξέλθουν στο έργο τους λόγω υποστελέχωσης, πραγματοποιώντας σποραδικούς ελέγχους ή επεμβαίνοντας με χρονική καθυστέρηση, ανατροφοδοτώντας  το φαινόμενο της «υπο-αναγγελίας» των εργατικών ΄΄ατυχημάτων΄΄ .Τα περισσότερα ΄΄ατυχήματα΄΄ στις εργολαβίες δεν δηλώνονται, αφού οι εργολάβοι λειτουργούν ανεξέλεγκτα, με ανασφάλιστους εργαζόμενους και συνθήκες δουλεμπορίου.

ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ – ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ

Ενάντια  στη δολοφονική επέλαση του κεφαλαίου και των μηχανισμών του αντιτάσσουμε την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, τις συλλογικές δομές δράσης. Η απάντηση της εργατικής τάξης χρειάζεται να είναι διαρκής, με οργάνωση από τα κάτω, με σωματεία βάσης , πρωτοβάθμια σωματεία, συνελεύσεις, απεργίες, αδιαμεσολάβητα , οριζόντια, αντιιεραρχικά. Ας παλέψουμε για όσα μας ανήκουν, για όσα μας έχουν κλέψει, για έναν ανεξούσιο κόσμο, ισότητας και ελευθερίας.

 ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΘΗΛΙΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΣΚΕΨΟΥ ΠΡΙΝ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΟΤΙ:

• είναι μία από τις πολλές συνήθειες που μας την «φόρεσαν» και αυτή, όπως και πολλές άλλες & νομίζουμε ότι έτσι είναι, ότι αυτό είναι το σωστό. Στην πραγματικότητα, όμως, ενισχύεται ένα έθιμο ολοκληρωτικής νοοτροπίας, όπου καλλιεργείται η ψυχολογία της μαζικής πειθαρχίας και της στρατιωτικοποίησης των μικρών παιδιών και νέων, με τη «ζύγιση» και τη «στοίχιση», με την «κεφαλή δεξιά», με την απόδοση τιμών στον υπουργό, στον περιφερειάρχη ή στο δεσπότη, που δεν συναντάται στις περισσότερες χώρες του κόσμου.

• αν θες να σκέφτεσαι & να ζεις ελεύθερα, θα πρέπει να παλέψεις να απεγκλωβιστείς από έννοιες όπως κράτος, σύνορα και «εθνική» υπερηφάνεια, που κάθε άλλο παρά αθώες είναι. Αντίθετα, αποτελούν αιτίες διαχωρισμού, οι οποίες, τεχνηέντως, προλειαίνουν το έδαφος για την ανάπτυξη εχθροτήτων με γείτονες χώρες και για την ενίσχυση του ρατσισμού και της ματαιοδοξίας μας περί «μοναδικότητας» του ελληνικού πολιτισμού &

• για πρώτη φορά το Μάρτιο του 1936 η μαθητική παρέλαση λαμβάνει επίσημο και συμπληρωματικό χαρακτήρα στη στρατιωτική και τα σχολεία παρελαύνουν ως επικεφαλής της πομπής μπροστά στο Μεταξά και στο Βασιλιά. Λίγους μήνες μετά, το καθεστώς της 4ης Αυγούστου και ο δικτάτορας Μεταξάς θα ασχοληθούν, ιδιαίτερα, με την ανάπτυξη της στρατιωτικής συνείδησης της νεολαίας και θα χρησιμοποιήσουν γιορτές και παρελάσεις ως όργανα για την επίτευξη των σκοπών της. Το φασιστικό μοντέλο που θαύμαζε προέβλεπε κάθετη στρατιωτική οργάνωση της νεολαίας και έδινε ιδιαίτερο βάρος στις “γυμναστικές επιδείξεις”, στις “παρατάξεις”, στις “παρελάσεις” και στις “λαμπαδηφορίες”. Η ελληνική μίμηση δεν έφτασε, βέβαια, στην εφιαλτική επιβλητικότητα των γιορτών που οργάνωνε ο Μουσολίνι ή ο Χίτλερ, αλλά ακολουθούσε πιστά τη συνταγή τους. Έκτοτε, η σχολική παρέλαση συνδέθηκε απόλυτα με τη στρατιωτική και η απουσία των μαθητών θεωρήθηκε αξιόποινη πράξη, ισοδύναμη με την παράβαση στρατιωτικού καθήκοντος. Αργότερα, η εμφυλιοπολεμική περίοδος δεν βελτίωσε, φυσικά, τις συνθήκες, ενώ η δικτατορία δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτα περισσότερο απ’ το να κοντύνει λίγο τα μαλλιά των αγοριών και να μακρύνει τις φούστες των κοριτσιών.Αλλά και οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης ποτέ δεν διανοήθηκαν να αμφισβητήσουν την αναγκαιότητα των υποχρεωτικών μαθητικών παρελάσεων. Φρόντισαν, μόνο, να απαλύνουν τις ακρότητες του στρατιωτικού καθεστώτος και να προσαρμόσουν τον καταναγκασμό στα “δημοκρατικά ήθη”. Ακόμα και η Αριστερά που είχε απήχηση εκείνη την εποχή δεν ζήτησε ποτέ να καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσεις. Απαίτησε μόνο να συμπεριληφθούν στους παρελαύνοντες και τα σωματεία των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης. Όσο για σήμερα που η αριστερά ανήκει στη συγκυβέρνηση μαζί με τους καθόλου «αθώους» εθνικόφρονες ΑΝ.ΕΛ., ούτε λόγος δεν γίνεται για την κατάργησή τους, αντίθετα με τις προεκλογικές δηλώσεις στελεχών της. Μάλιστα, μεθοδεύεται η εκλαΐκευσή τους για να είναι πιο εύπεπτη και αποδεκτή από τις μάζες, διαφυλάσσοντας, πάντα, ευλαβικά τον φασιστικό χαρακτήρα της.

ΣΚΕΨΟΥ ΠΡΙΝ ΠΑΡΕΥΡΕΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΟΤΙ:

• από την εποχή της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά (1936-1941), γνωστού λάτρη του ναζισμού, οι παρελάσεις θεσπίζονται ως επίσημες εκδηλώσεις του ελληνικού κράτους και ανακηρύσσονται ως τον κύριο εκφραστή της «εθνικής μνήμης», της «εθνικής υπερηφάνειας» και της «εθνικής ενότητας». Επίσης, αποτελούν ένα αναλλοίωτο κομμάτι της λειτουργίας του Ελληνικού κράτους και των μηχανισμών του, είτε οι διαχειριστές της εξουσίας ήταν ο βασιλιάς, είτε οι συνταγματάρχες του Παπαδόπουλου, είτε οι δημοκράτες της μεταπολίτευσης, είτε οι δεξιοί και αριστεροί διαχειριστές του κεφαλαίου σήμερα.
• έτσι, διεξάγονται η μια μετά την άλλην οι μαθητικές παρελάσεις – παρωδίες, παρελάσεις παρακμής, παρελάσεις ντροπής, παρελάσεις τρομοκρατίας. Παρελάσεις που δεν τιμούν κανένα, κάτω από εξαιρετικά δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, με φιλοπόλεμους γονείς να τραβούν τα πάνδεινα για να παρακολουθήσουν την παρέλαση έστω και από πολύ μακριά. Tα όρια ανοχής έχουν ξεπεραστεί πλέον με την παρέλαση ανδρών της Ελληνικής Αστυνομίας την οποία πλαισιώνουν οι Ένοπλες Δυνάμεις!
• οι παρελάσεις, λοιπόν, είναι η αιχμή του δόρατος της ιδεολογικής αναπαραγωγής του μηχανισμού του στρατού και όσων αυτός πρεσβεύει, μιας και στις εθνικές επετείους οι μιλιταριστικές αξίες και πρακτικές βγαίνουν από τα στρατόπεδα και διαχέονται σ΄ όλο τον κοινωνικό ιστό. Από τα κέντρα των πόλεων και τις γειτονιές μέχρι και τα χωριά, στρατιώτες και μαθητές εκπαιδεύονται, στοιχίζονται και βηματίζουν με περίσσεια «ελληνική υπερηφάνεια» σε μια τελετή που αναδεικνύει την πιο στομφώδη εκδοχή της ιεραρχίας και την πλήρη υποταγή σε κάτι «ανώτερο» χειροπιαστό ή φαντασιακό, ακόμη και όταν αυτό είναι ότι πιο δολοφονικό έχει να επιδείξει η ανθρώπινη ιστορία. Αυτό το ζούνε στο πετσί τους οι μαθητές που υποχρεώνονται με μια ανυποχώρητη εμμονή από το ελληνικό κράτος να συμμετέχουν στην εθνική φιέστα.
• είναι μια φιέστα που υμνεί τον σεβασμό στην άρχουσα τάξη και την κρατική δομή, που παράγει εθνοτικούς διαχωρισμούς και, εν τέλει, μίσος για τον άλλον, πριμοδοτεί την σιωπή, την παθητικότητα, την ανάθεση των ζωών μας σε άλλα χέρια. Μια τελετή όπου διασταυρώνονται σε συμβολικό επίπεδο δυο διακριτές κατά τα άλλα μεταξύ τους έννοιες: αυτή του φαντάρου και αυτή του πολίτη και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι το μιλιταριστικό πρωτόκολλο και οι υπόλοιπες συνιστώσες της εξουσίας όπως οι παπάδες, οι πραίτορες της αστυνομίας και οι στρατοκράτες απολαμβάνουν μεγάλη κοινωνική αποδοχή.
• σε μια εποχή βίαιης φτωχοποίησης της κοινωνίας, όπου κόπηκαν ένα δις οχτακόσια εκατομμύρια ευρώ από τις συντάξεις και δόθηκαν για τα έξοδα του στρατηγείου του ΝΑΤΟ στη Λάρισα. Σε μια εποχή όπου το «έθνος» περνάει δύσκολα στο εσωτερικό αλλά ο ελληνικός στρατός συμμετείχε στις επεμβάσεις των δυτικών κρατών στην Λιβύη (2012) προς χάριν των γεωπολιτικών τους σχεδιασμών και στις επεμβάσεις στην κεντροαφρικανική δημοκρατία (2014).
• σε μια εποχή όπου τα εξοπλιστικά προγράμματα καλά κρατούν και η υποβάθμιση των όρων επιβίωσής μας εξακολουθεί να συνεχίζεται, ο στρατός αποτελεί ένα ακόμα εργαλείο της εσωτερικής καταστολής, της διαχείρισης πολιτικών και πολιτειακών κρίσεων, απεργοσπαστικής δύναμης, κοινωνικού εκφοβισμού και τρομοκρατίας. Με την ιδεολογική του βάση να στηρίζεται στην άθλια προπαγάνδα ότι ο στρατός είναι η αναμφισβήτητη ενσάρκωση του «έθνους» και ουδέτερο εργαλείο «όλων των ελλήνων», η αστική τάξη έχει ένα ισχυρό θεματοφύλακα για να την προστατεύει απ’ όλους τους εχθρούς της, πραγματικούς ή κατασκευασμένους, είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό.
• εν κατακλείδι, η εύκολη ιδεολογική αποδοχή του στρατού λόγο του εύπλαστου οικειοποιήσιμου εθνικοκεντρικού λόγου από μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, που αγνοεί πλήρως την δομή που υποστυλώνει τον ελληνικό στρατό μαζί με τις αξίες του, περνά μέσα από τις παρελάσεις, οι οποίες με την σειρά τους είναι γιορτές του φασισμού και του μιλιταρισμού και όχι της κοινωνίας. Πρόκειται για θεσμό που συνολικά εναντιώνεται στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, ενάντια στην κοινωνική χειραφέτηση και την αλληλεγγύη και κυρίως ενάντια στους «από κάτω».

Οι παρελάσεις δεν χωράνε στην ζωή μας! Ας τις στείλουμε για πάντα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ

Στις 13 Μαρτίου 2015 στον κεντρικό πεζόδρομο της Ασκληπιού έγινε παρέμβαση με μοίρασμα κειμένων με το παρακάτω περιεχόμενο:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 2/3/2015

Από τις 2/3/2015 πολιτικοί κρατούμενοι ξεκίνησαν απεργία πείνας, ως ύστατη μορφή αγώνα, διεκδικώντας τα στοιχειώδη:

• Κατάργηση των αντιτρομοκρατικών νόμων (άρθρο 187 και άρθρο 187^Α).
• Κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»).
• Κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.
• Κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη DNA.
• Κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων.
• Δικαίωμα πρόσβασης & ανάλυσης του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί.
• Άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού, προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.
• Τέλος στον κανιβαλισμό & στη φυλάκιση συγγενών & φίλων μας.

Ο δίκαιος αγώνας των πολιτικών κρατουμένων είναι αγώνας ολόκληρης της ανυπότακτης κοινωνίας & μας αφορά όλους.

Με αφορμή τα 90 χρόνια απο την αιματηρη εξεγερση στην πόλη των Τρικάλων στις 25 Φεβρουαρίου 1925, έγινε εκτεταμένη αφισσοκόληση 2 αφισσών με τα εξής περιεχόμενα:

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ

ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

1438 – 1881. ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ. Οι κάτοικοι των χωριών στους πρόποδες των Μετεώρων για να αποφύγουν διώξεις και κατασχέσεις ακίνητης περιουσίας «έγραψαν» τις περιουσίες τους στα Μοναστήρια των Μετεώρων και Μεγάλο Βαρλαάμ.

1881. ΠΡΟΣΑΡΤΙΣΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ. Αρχίζει η σαρανταεξάχρονη διαμάχη κολίγων και ακτημόνων με τα Μοναστήρια και τους τσιφλικάδες διεκδικώντας τη γη των προγόνων τους. Τα βακούφια και οι δωρεές γης στα Μοναστήρια έφτασαν τα 25.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης και βοσκήσιμης έκτασης. Στο χωριό Ρίζωμα ξεκινάνε οι πρώτες καταλήψεις τσιφλικιών και η καλλιέργεια τους.
1882. Οι νόμοι για την απαλλοτρίωση των μεγάλων ιδιοκτησιών και η διανομή τους σε ακτήμονες, δεν εφαρμόζονται διότι οι τσιφλικάδες αντέδρασαν και αρνήθηκαν να παραχωρήσουν την κυριότητα τους, με αποτέλεσμα να προκληθούν αγροτικές εξεγέρσεις, με το σημαντικότερο από όλα το επεισόδιο στο ΚΙΛΕΛΕΡ (06-03-1910), όπου ο ελληνικός στρατός επιτίθεται στους αγρότες με πολλά θύματα. Το αγροτικό κίνημα μετά το Κιλελέρ φούντωσε σε όλη την Ελλάδα και λίγα χρόνια αργότερα ο Βενιζέλος αναγκάστηκε να δημοσιεύσει διάταγμα για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών.
1883. Νέος μεταρρυθμιστικός νόμος απαλλοτριώσεων που υπόσχεται σε όσους στρατευτούν και πολεμήσουν στη ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ, ότι θα τους δοθούν γαίες όταν τελειώσει ο πόλεμος.

1918 – 1922. Ο τελευταίος Ελληνο-Τουρκικός πόλεμος με την άτακτη υποχώρηση του ελληνικού στρατού και την καταστροφή της Σμύρνης (11-10-1922) βάζουν τέλος στις εθνικιστικές ονειρώξεις της «Μεγάλης Ιδέας» για την «Μεγάλη Ελλάδα».

1922 – 1925. Οι επιζήσαντες του Μικρασιατικού πολέμου επιστρέφουν. Οι υποσχόμενες απαλλοτριώσεις γης δεν πραγματοποιούνται και η φτώχεια και η εξαθλίωση είναι ακόμα πιο έντονες. Συνάμα, εγκαθίσταται στον ελλαδικό χώρο 1.200.000 πρόσφυγες που αποτελούν ένα τεράστιο απόθεμα φτηνής εργατικής δύναμης και ταυτόχρονα μια απέραντη εσωτερική αγορά από εξαθλιωμένες μάζες που έχουν ανάγκη από όλα (τρόφιμα, στέγη, ρούχα, παπούτσια, οικιακά είδη). Οι συνθήκες αμοιβής και εργασίας χειροτερεύουν απότομα και εντείνεται ο εργατικός αγώνας.

31-01-1925. Πραγματοποιείται κατάληψη των Μοναστηριακών κτημάτων στο Καστράκι από την Ένωση Παλαιών Πολεμιστών με γενική κινητοποίηση του χωριού. Εναντίον των καταληψιών στάλθηκε δύναμη χωροφυλακής και ιππικό από τη Λάρισα. Έγινε αμέσως συγκέντρωση 150 παλαιών πολεμιστών και άλλων στην πλατεία του χωριού. Μπροστά-μπροστά ήταν τραυματίες πολέμου και γυναίκες με ξύλα και άλλα αντικείμενα έτοιμες για σύγκρουση.

02 – 02 – 1925.  Διαδήλωση αλληλεγγύης χιλιάδων ατόμων απ’ όλη τη Θεσσαλία, ανάμεσά τους οι Παλαιοί Πολεμιστές, αγρότες και εργάτες των 20 εργοστασίων της περιοχής των Τρικάλων. Αποφασίστηκε να γίνει πορεία στη Νομαρχία για να απαιτηθεί η αποχώρηση της χωροφυλακής και τους στρατού από το Καστράκι. Όταν έφτασαν στη Νομαρχία, ο νομάρχης αρνήθηκε να τους δεχτεί. Τότε το πλήθος κατέλαβε το κτίριο και αναγκάστηκε ο νομάρχης με τη βία να υπογράψει τα αιτήματα. Καλέστηκε ο στρατός ο οποίος διέλυσε το πλήθος με τα όπλα. Το αποτέλεσμα ήταν 6 νεκροί – οι εργάτες Μ. Ράδος, Γ. Ντάλας, Ν. Νταβάρας και Ν. Σταφίκος και οι αγρότες Κ. Βουτσελάς και Δ. Κούτρας – και 45 τραυματίες.

* Είναι ολοφάνερη η αντικοινωνική δράση του κράτους, που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει διαχρονικά τη βία και τη δύναμη των όπλων για να καταστείλει και να εξοντώσει όσους του αντιστέκονται.

ΑΦΙΣΑ-Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 ΑΦΙΣΑ-ΟΔΟΣ ΚΑΒΡΑΚΟΥ

Στις 12/2/2015, πραγματοποιήθηκε στις 11 το πρωί απο την αναρχική ομάδα Καπνισμένο Τσουκάλι και αλληλέγγυους απ’ το αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Καρδίτσας, παρέμβαση στη Δ.Ο.Υ. Τρικάλων ενάντια στα διοικητικά προστήματα, ύψους 6000 ευρώ, που επιβάλλουν τα στρατολογικά γραφεία στους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης. Συγκεκριμένα ήταν μια δράση αλληλεγγύης στον σύντροφο ολικό αρνητή στράτευσης Ρίτσιο Χάρη, στον οποίο τα χακί ανδρείκελα του έχουν επιβάλει δύο φορές το διοικητικό πρόστημο, σε διάστημα 8 μηνών, για την ανυποχώρητη στάση του να αρνηθεί την στρατιωτική θητεία.

Αναρτήθηκαν δύο πανό, ένα στην κεντρική είσοδο της Δ.Ο.Υ. Τρικάλων και ένα στον εσωτερικό χώρο του κτηρίου,  τα οποία έγραφαν «ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ-ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΌ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ» ΚΑΙ «ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΩΝ ΟΛΙΚΩΝ ΑΡΝΗΤΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ» αντίστοιχα. Μοιράστηκαν κείμενα τόσο στον κόσμο που βρισκόταν στο κτήριο όσο και στους υπαλλήλους και πετάχτηκαν τρικάκια. Μιας και ο διευθυντής της Δ.Ο.Υ. ήταν απών, τα «άκουσε» η υποδιευθύντρια της Δ.Ο.Υ. για την συμμετοχή τους στην στρατιωτική καταστολή του συντρόφου. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε :

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Είναι κοινά γνωστό ότι τον Μάιο του 2010 με αφορμή την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου ξεκίνησε μια ωμή λεηλασία και αφαίμαξη άνευ προηγουμένου όλων των καταπιεσμένων κατοίκων του ελλαδικού χώρου, που στόχο είχε και έχει την καταστολή της κοινωνίας στη λογική της οικονομικής περιθωριοποίησης.

Η οδυνηρή πραγματικότητα που μας επέβαλαν περιλαμβάνει κατακρεούργηση μισθών και συντάξεων, επιβολή βαριά φορολογίας, 650.000 λουκέτα, 1.500.000 άνεργους, 6.000 νεκρούς (αυτοκτονίες λόγω κρίσης), βίαιη καταστολή κινημάτων, επιστρατεύσεις εργαζομένων, παραδειγματική τιμωρία όσων αντιστέκονται με διώξεις και φυλακίσεις (51 αναρχικοί στις φυλακές και εκατοντάδες άλλοι σε καθεστώς ομηρίας με δίκες / αναστολές / ‘’παρών’’ στα Α.Τ.), στρατικοποίηση της αστυνομίας στις πόλεις και αστυνομικοποίηση του στρατού στα σύνορα, όπου μαζί με την FRONTEX και το λιμενικό δολοφονούν δεκάδες πρόσφυγες, ενώ έφτιαξαν κέντρα ΄΄φιλοξενίας΄΄ – κολαστήρια – μεταναστών και νομοθέτησαν φυλακές τύπου Γ’.

Από αυτά τα πλαίσια της κοινωνικής και οικονομικής εξαθλίωσης δε θα μπορούσαν να εξαιρεθούν και οι ανυπότακτοι του ελληνικού στρατού (40.000 περίπου), στους οποίους από τον Μάιο του 2011 έχει επιβληθεί διοικητικό πρόστιμο ύψους 6.000 ευρώ. Και ποιοι το επέβαλαν; Οι θιασώτες της πείνας μας: ο τότε υπουργός άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος με τον τότε υπουργό οικονομικών Παπακωνσταντίνου (κατηγορούμενος για 3 κακουργήματα για τις λίστες Λαγκάρντ). Από την μία η δίψα τους για κρατικά έσοδα και από την άλλη η βίαιη φτωχοποίηση, που με το πρόστιμο των 6.000 ευρώ μετατράπηκε σε οικονομικό στραγγαλισμό!

Ουσιαστικά διοικητικές και οικονομικές υπηρεσίες, όπως οι Δ.Ο.Υ., συμμετέχουν πλάι με τους καραβανάδες και τους στρατοδίκες στην οικονομική εξόντωση όσων αρνήθηκαν την στρατιωτική θητεία. Ανάμεσα τους και οι ολικοί αρνητές στράτευσης που αρνούνται δημόσια τη στρατιωτική θητεία – επιτιθέμενοι, τόσο στις αυταπάτες των εθνικών ιδεολογημάτων, όσο και στη στρατικοποίηση της καθημερινής ζωής – και που αρνούνται να ενσωματωθούν και να υπηρετήσουν τα θεμέλια των κρατών, των εθνών και του κεφαλαίου.

Λόγοι που οδηγούν τον στρατό σε εκδικητικές μεθόδους με ξεκάθαρα πολιτικά και ιδεολογικά κριτήρια και σε αγαστή συνεργασία με εισαγγελείς, μπάτσους και διευθυντές Δ.Ο.Υ. διαμορφώνουν μια νέα εποχή καταστολής των ολικών αρνητών στράτευσης, που περιλαμβάνει ποινικές διώξεις, οικονομική καταστολή, αυτόφωρες συλλήψεις, κρατητήρια και μεταγωγές από άκρη σε άκρη της ελληνικής επικράτειας.

Έτσι, λοιπόν, η στρατολογία Αθηνών σε πλήρη συνεργασία με τον προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Τρικάλων Διονύση Κατσαρό, επέβαλαν στον ολικό αρνητή στράτευσης Χάρη Ρίτσιο δύο φορές το διοικητικό πρόστιμο των 6.000 ευρώ για τις αρνήσεις του να υποταχτεί ως έρμαιο στα χέρια του ελληνικού στρατού. Μάλιστα, το πρώτο επιβλήθηκε στις 15 Μάιου 2014, μέσω TAXIS, και λίγες μέρες αργότερα στις 5 Ιούνη εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης για ανυποταξία από τον στρατιωτικό εισαγγελέα του ρουφ, (μόλις 20 ημέρες πριν από το αναμενόμενο στρατοδικείο στις 25 Ιούνη). Κατ’ αυτόν τον τρόπο κατέστησαν τον Χάρη Ρίτσιο, ταυτόχρονα, και οφειλέτη και καταζητούμενο και υπόδικο για το πλημμέλημα της ανυποταξίας, πράγμα που δείχνει την ολοφάνερη εκδικητικότητα των μηχανισμών του κράτους ως προς τους ολικούς αρνητές στράτευσης. Το δεύτερο πρόστιμο των 6.000 ευρώ επιβλήθηκε από την στρατολογία Αθηνών στις 16 Σεπτέμβρη 2014, δηλαδή αυθημερόν με την ανακήρυξη της νέας ανυποταξίας του, περίπτωση κατά την οποία αποδεικνύεται ότι το κράτος επέδειξε υπερβάλλοντα ζήλο και εκδικητικότητα.

Μάλιστα, στις αρχές Δεκεμβρίου 2014 ο προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. Τρικάλων υπογράφει ξανά το πρόστιμο και το περνάει στο TAXIS˙ ενώ, στις 10 Φεβρουαρίου 2015 ο Χάρης Ρίτσιος εκλήθη από το αστυνομικό τμήμα Τρικάλων για να δώσει εξηγήσεις για άλλη μια φορά για την ανυποταξία του.

Επειδή οι κρατικοί μηχανισμοί κωφεύουν, το επαναλαμβάνουμε: το «ΑΔΙΚΗΜΑ» ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ (ανυποταξία στο στρατό), άρα και η «ΠΟΙΝΗ» – έστω και με τους δικούς τους άδικους νόμους – δεν θα μπορούσε παρά να είναι μόνο ΜΙΑ˙ ας τελειώσουν, επιτέλους, οι συνεχείς διώξεις και το διαρκές κυνήγι των ολικών αρνητών στράτευσης.

Φυσικά, ο σύντροφός μας και όλοι οι ολικοί αρνητές στράτευσης δεν κάνουν βήμα πίσω στις αξίες τους και δεν υποκύπτουν, ούτε στους χακί εκβιασμούς και ούτε στην οικονομική εξόντωση. Ανήκουν στον κόσμο του αγώνα και της ελευθερίας και στέκονται απέναντι στον κόσμο της τυραννίας, ακόμα πιο δυνατοί και αποφασισμένοι. Εξάλλου, οι αρνήσεις στον στρατό και ο αντιμιλιταρισμός είναι ένα κίνημα με βαθιές ρίζες στην ιστορία της ανθρώπινης κοινωνίας και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα εναντιώνονται στην βιομηχανία του πολέμου και στον θάνατο που σκορπά η βαρβαρότητα της κυριαρχίας ανά την υφήλιο.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ!!!