Μήνας: Δεκέμβριος 2015

Η δικτατορία του Μεταξά (ελληνική εκδοχή του φασισμού) και
ο προμελετημένος Ελληνο-ιταλικός πόλεμος.

Το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο στον Ελλαδικό χώρο την περίοδο 1924-1936.
Είναι κοινά γνωστό ότι η περίοδος του μεσοπολέμου στην Ελλάδα, κυρίως την περίοδο 1924 – 1936, χαρακτηρίζεται από την κοινωνική & πολιτική αστάθεια με:
 την εκδίωξη του βασιλιά του Γεωργίου Β’ (1924),
 το πραξικόπημα του Πάγκαλου (1925),
 την ψήφιση του βενιζελικού νόμου «Ιδιώνυμο» (1929, νόμος που έδινε στο κράτος την εξουσία να τιμωρεί με συλλήψεις, φυλακίσεις και εξορίες τους κουμουνιστές και όσους συμμετείχαν σε κοινωνικούς αγώνες),
 την καταστροφική διαχείριση της οικονομίας και την χρεοκοπία του κράτους (1932),
 την επαναφορά της μοναρχίας (1935),
 τις κοινωνικές αναταράξεις και τις εργατικές εξεγέρσεις τον Μάιο του 1936 (με 12 εργάτες νεκρούς και 300 τραυματίες στην Θεσσαλονίκη) και
 τον διορισμό του Ιωάννη Μεταξά από τον βασιλέα Γεώργιο Β’ ως πρωθυπουργό και την από κοινού κήρυξη της δικτατορίας στις 4 Αυγούστου 1936, όπου αναστείλανε συγκεκριμένα άρθρα του συντάγματος και εγκαθίδρυσαν μια de facto δικτατορία, φοβούμενοι την γενική απεργία που είχε κηρυχθεί για την 5η Αυγούστου.

Το διεθνές κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο το 1936.
Στην Ευρώπη οι μεγάλες δυνάμεις είχαν ξεκινήσει τις ετοιμασίες για έναν δεύτερο παγκόσμιο εξουσιαστικό πόλεμο. Οι εξουσιαστές κάθε κράτους (βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές, στρατιωτικοί…) κατάλαβαν ότι, βάζοντας τους ευρωπαίους εργάτες να αλληλοσκοτώνονται μεταξύ τους, θα απαλλάσσονταν από εκατομμύρια ταξικούς αντιπάλους και θα τελείωναν οριστικώς με το εργατικό κίνημα. Επίσης, σε περίπτωση νίκης, θα διεύρυναν και θα ισχυροποιούσαν την θέση τους σε παγκόσμιο επίπεδο. Αντιθέτως, οι λαϊκές μάζες της Ευρώπης είχαν τα πάντα να χάσουν και τίποτα να κερδίσουν από την επερχόμενη ανθρωποσφαγή. Ωστόσο, η εργατική τάξη δεν φάνηκε ικανή να αναπτύξει έναν ουσιαστικό διεθνιστικό αντιμιλιταριστικό λόγο και βρέθηκε χωρίς αμυντικούς μηχανισμούς απέναντι στα σχέδια των κρατιστών. Έτσι, χωρίς οι κοινωνίες να δείξουν τις απαραίτητες ιδεολογικές αντιστάσεις, οι κυβερνόντες κατάφεραν να συσπειρώσουν γύρω από τις έννοιες του «έθνους» και της «πατρίδας» τους κατοίκους κάθε χώρας, χρησιμοποιώντας τους σαν αναλώσιμο υλικό για την επερχόμενη σφαγή.

Η δικτατορία του Μεταξά (ελληνική εκδοχή του φασισμού) και η Εθνική Οργάνωση Νεολαίας (ΕΟΝ).
Ο Μεταξάς δημιούργησε έναν μηχανισμό κρατικής ασφάλειας, λογοκρισίας και υπηρεσιών ασφαλείας, που στόχευε στον διαρκή έλεγχο των ενημερωτικών, καλλιτεχνικών και εκπαιδευτικών κύκλων της χώρας. Διακήρυξε το νέο κράτος ως «Γ’ Ελληνικό Πολιτισμό», του οποίου η κοινωνία έπρεπε να θυμίζει αντίστοιχη της αρχαίας Σπάρτης, της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας, με βάση τη στρατιωτική πειθαρχεία.

Λίγους μήνες μετά το καθεστώς της 4ης Αυγούστου 1936, ο Μεταξάς θα ασχοληθεί ιδιαίτερα με την ανάπτυξη της στρατιωτικής συνείδησης της νεολαίας με απώτερο στόχο να την γαλουχήσει με τις ιδέες του δικτατορικού του καθεστώτος. Ως όργανα για την επίτευξη των σκοπών του θα χρησιμοποιήσει γιορτές και παρελάσεις. Για πρώτη φορά στον Ελλαδικό χώρο επέβαλε τη σχολική παρέλαση, που συνδέθηκε απόλυτα με τη στρατιωτική˙ η απουσία των μαθητών θεωρήθηκε αξιόποινη πράξη, ισοδύναμη με την παράβαση στρατιωτικού καθήκοντος.
Η επίσημη ίδρυση της ΕΟΝ (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας) αναφέρεται στις 7 Νοέμβρη 1937 και οι πρώτοι πυρήνες που την απαρτίζουν ανήκουν σε φασιστικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνταν πριν τη δικτατορία και ακολουθούσαν πιστά τη συνταγή του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Το φασιστικό μοντέλο που θαύμαζε ο δικτάτορας προέβλεπε κάθετη στρατιωτική οργάνωση της νεολαίας και έδινε ιδιαίτερο βάρος στις “γυμναστικές επιδείξεις”, στις “παρατάξεις”, στις “παρελάσεις” και στις “λαμπαδηφορίες”. Οι Νεολαίοι είχαν τους βαθμούς Σκαπανείς (8-14 ετών) και Φαλαγγίτες (14-25 ετών). Τα μέλη της φορούσαν χαρακτηριστικές στολές μπλε σκούρου χρώματος και χαιρετούσαν φασιστικά.

Ο προμελετημένος Ελληνο-ιταλικός πόλεμος
Το Σεπτέμβρη του 1939 ξεκινάει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος με την εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία. Η Ιταλία εισβάλει τον Απρίλη του ‘39 στην Αλβανία και η Ελλάδα, φυσικά, δεν θα μείνει ανεπηρέαστη. Ο προμελετημένος Ελληνο-ιταλικός πόλεμος παραπλάνησε τον λαό και τους έλληνες στρατιώτες απέναντι στον πανίσχυρο στρατό της φασιστικής Ιταλίας (χωρίς να υποτιμούμε τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπισαν κατά τη διάρκεια του «έπους του ΄40» και το θάρρος που έδειξαν οι παραπλανημένοι από την πολιτική των εξουσιαστών). Αυτοί υπήρξαν θύματα ενός πολιτικού σχεδιασμού ανακατανομής της κυριαρχίας και του πλούτου, όντας βορά στην εξουσιαστική απληστία. Καμία, λοιπόν, νίκη δεν χάρηκαν οι έλληνες, εκτός και αν κάποιοι αρκούνται σε μία «πύρρειο» με μπόλικη δόση προπαγάνδας. Και αυτή η θλιβερή πραγματικότητα φανερώθηκε εξ ολοκλήρου όταν άρχισε η επίθεση των γερμανών από τη νότια Γιουγκοσλαβία (τώρα Σκόπια). Από εκείνη τη στιγμή τα ελληνικά στρατεύματα της Ηπείρου βρέθηκαν να βάλλονται ανηλεώς. Η γερμανική υπεροπλία, η κόπωση των ελλήνων φαντάρων και η απροθυμία του αγγλικού κράτους να δώσει ουσιαστικές μάχες στον ελλαδικό χώρο (σκοπεύοντας να θυσιάσει τους άγγλους στρατιώτες στη βόρεια Αφρική προς δόξαν της Αγγλικής κυριαρχίας) προδιέγραφε μία τεράστιου μεγέθους αιματοχυσία.
Παρόλα αυτά, ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ στο διάγγελμα του την 6η Απριλίου 1941 καλεί τον ελληνικό λαό και στρατό να υπερασπισθούν τον ελλαδικό χώρο, ενώ, στην πραγματικότητα, τους θυσίαζε, προς χάριν της υποχωρήσεως με ασφάλεια από το ελληνικό έδαφος των βρετανικών στρατευμάτων, της οικογένειάς του, των υπουργών και ανώτερων δημοσίων υπαλλήλων, που ήδη εγκατέλειπαν τη χώρα, ζητώντας από τους στρατιώτες να σκοτωθούν για να σωθούν τα «εθνικά σύμβολα». Ο αντιστράτηγος Τσολάκογλου αναφέρει στα απομνημονεύματά του ότι η κυβέρνηση ανέβαλε τις εντολές για συντεταγμένη υποχώρηση με αποτέλεσμα η ασφαλής υποχώρηση, λόγω αναβλητικότητας, από ένα σημείο και μετά να είναι ανέφικτη, οδηγώντας το στράτευμα σε ολέθριες καταστάσεις. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της σφαγής αρκεί να αναφερθεί ότι οι ανθρώπινες απώλειες την μεγάλη εβδομάδα του 1941 (14-16 Απριλίου) ήταν διπλάσιες από τις συνολικές ανθρώπινες απώλειες από την έναρξη του πολέμου μέχρι τις 10 Απριλίου του ΄41. Όσοι από τους στρατιώτες είχαν εξαπατηθεί ή αυταπατηθεί κατεβλήθησαν από απογοήτευση, όχι μόνο από την μη ενίσχυση από τις βρετανικές δυνάμεις, αλλά και από την «έλλειψιν στοργής και ενδιαφέροντος από το Κέντρον» (ο Τσολάκογλου εννοεί την κυβέρνηση στην Αθήνα). Ο ίδιος ξεκίνησε τη συνθηκολόγηση, με πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας και του γεγονότος ότι οι φαντάροι, όχι μόνο λιποτακτούσαν, αλλά έστρεφαν τα όπλα τους εναντίον των αξιωματικών και σε κάποιες περιπτώσεις τους πυροβολούσαν, ότι ολόκληρα τμήματα μεραρχιών διαλύονταν, ότι γενικότερα επικρατούσε «αναρχία» και, τέλος, ότι μία ολόκληρη γενιά θα σφαζόταν και όλος ο ελλαδικός χώρος θα μεταβαλλόταν «εις απέραντον νεκροταφείον», εάν δεν γινόταν αυτή η διαδικασία.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ, το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο:
ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΦΑΓΕΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ.
Στην περίπτωση, μάλιστα, της «ένδοξης» 28ης Οκτωβρίου 1940, είναι συνταρακτικό το γεγονός ότι οι κυβερνώντες δεν είχαν τον παραμικρό ενδοιασμό να οδηγήσουν στην εξόντωση χιλιάδες ανθρώπους, προκειμένου να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των εκάστοτε κυρίαρχων (στη συγκεκριμένη περίπτωση της Αγγλικής κυριαρχίας).

Το κείμενο για 28 Οκτωβρίου 1940.pdf

Στις 16/06/2015 πραγματοποιήθηκε από την ομάδα Καπνισμένο Τσουκάλι παρέμβαση αλληλεγγύης στον ολικό αρνητή στράτευσης Θάνο Χατζηαγγέλου. Αναρτήθηκε πανό στο κεντρικό πεζόδρομο της πόλης των Τρικάλων ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στο σύντροφο που στις 17/06/2015 θα βρεθεί στη θέση του διωκόμενου, στο στρατοδικείο Αθηνών στο ρούφ, για την πολιτική του επιλογή να αρνηθεί τη στρατιωτική θητεία.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΣ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΑΞΙΚΟΣ ΟΧΙ ΕΘΝΙΚΟΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Το σάββατο 13/06/2015 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο κέντρο της πόλης των Τρικάλων, για τους 4 δολοφονημένους εργάτες στα Ελληνικά Πετρέλαια. Αναρτήθηκε πανό ( 8/5/2015 4 ΝΕΚΡΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΑ ΕΛ.ΠΕ – ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ) και μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:

4 ΕΡΓΑΤΕΣ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ( ΕΛ.ΠΕ )

Την Παρασκευή 08/05/2015 κατά τη διάρκεια έργων συντήρησης στα διυλιστήρια του Ασπρόπυργου , στον όμιλο Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ.)  συμφερόντων του επιχειρηματικού ομίλου Λάτση, αγωγός εκρήγνυται και ακολουθεί πυρκαγιά. Τραυματίζονται 6 εργαζόμενοι εκ των οποίων οι 4 χάνουν τη ζωή τους. Ο Μπάμπης Δευτεραίος και ο Ραμαντάν Ντελιλάι, απεβίωσαν το απόγευμα της Τρίτης 19 Μάη, ο Αντώνης Αβράμπος, που νοσηλεύονταν πολυτραυματίας , κατέληξε το Σαββάτο 23 Μάη, ενώ την Κυριακή 31 Μάη, ο Κώστας Μαγγούρας υποκύπτει και αυτός στα τραύματά του.

ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ

Ο θάνατος των 4 εργατών δεν είναι ένα ατυχές εργατικό ατύχημα, όπως εντέχνως προσπαθούν να προπαγανδίσουν τα τοπικά Μ.Μ.Ε., αλλά ακόμη μια εργατική δολοφονία στα κάτεργα του Λάτση που έρχεται να προστεθεί στους δεκάδες δολοφονημένους εργάτες από το ντόπιο κεφάλαιο. Πάγια τακτική των αφεντικών και του κράτους είναι να βαφτίζονται τέτοια περιστατικά ως ΄΄εργατικά ατυχήματα΄΄ αποδίδοντας την ευθύνη στους εργαζομένους και σε ΄΄ανθρώπινο λάθος΄΄. Όταν η εργοδοσία θέτει αυτοσκοπό την ολοένα αυξανόμενη παραγωγή, ελαχιστοποιώντας το εργατικό κόστος, εντείνοντας τις εργατοώρες και αδιαφορώντας για τις συνθήκες εργασίας, απρόσκοπτα μεγαλώνει η εργατική ανασφάλεια  και μετακυλίεται το ανθρώπινο κόστος στην εργατική τάξη.

Συνέχεια σ’αυτή την εργοδοτική τρομοκρατία αποτελεί και η εργοδοσία στα ΕΛ.ΠΕ. Οι εργαζόμενοι στα ΕΛ.ΠΕ αναγκάζονται να δουλεύουν κάτω από εξαντλητικές συνθήκες εργασίας κάνοντας υπερωρίες σε ένα πολύ επικίνδυνο περιβάλλον υπό την πίεση της παράδοσης των εργασιών. Η εργοδοσία προσπαθώντας να συμπιέσει χρονικά τα έργα συντήρησης των μονάδων του διυλιστηρίου επιλέγει φθηνό, ανειδίκευτο και ελλιπώς εκπαιδευμένο προσωπικό εργολάβων, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος ατυχημάτων να αυξάνεται διαρκώς.

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΥΝΑΙΝΕΙ

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αναλώνεται σε δηλώσεις συλλυπητηρίων  προς τις οικογένειες των θυμάτων υποσχόμενη τη διερεύνηση των αιτιών του ατυχήματος, όταν μια μέρα πριν το ΄΄ατύχημα΄΄ στις 07/05/2015 είχε προχωρήσει ως Ελληνικό Δημόσιο σε διορισμό νέου Δ.Σ. της εταιρίας. Παράλληλα, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους, σε αγαστή συνεργασία με την άρχουσα τάξη, εκμεταλλευόμενοι νομοθετικά πατήματα, δηλώνουν απλά, αδυναμία στο να ανταπεξέλθουν στο έργο τους λόγω υποστελέχωσης, πραγματοποιώντας σποραδικούς ελέγχους ή επεμβαίνοντας με χρονική καθυστέρηση, ανατροφοδοτώντας  το φαινόμενο της «υπο-αναγγελίας» των εργατικών ΄΄ατυχημάτων΄΄ .Τα περισσότερα ΄΄ατυχήματα΄΄ στις εργολαβίες δεν δηλώνονται, αφού οι εργολάβοι λειτουργούν ανεξέλεγκτα, με ανασφάλιστους εργαζόμενους και συνθήκες δουλεμπορίου.

ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ – ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ

Ενάντια  στη δολοφονική επέλαση του κεφαλαίου και των μηχανισμών του αντιτάσσουμε την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, τις συλλογικές δομές δράσης. Η απάντηση της εργατικής τάξης χρειάζεται να είναι διαρκής, με οργάνωση από τα κάτω, με σωματεία βάσης , πρωτοβάθμια σωματεία, συνελεύσεις, απεργίες, αδιαμεσολάβητα , οριζόντια, αντιιεραρχικά. Ας παλέψουμε για όσα μας ανήκουν, για όσα μας έχουν κλέψει, για έναν ανεξούσιο κόσμο, ισότητας και ελευθερίας.

 ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΘΗΛΙΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΣΚΕΨΟΥ ΠΡΙΝ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΟΤΙ:

• είναι μία από τις πολλές συνήθειες που μας την «φόρεσαν» και αυτή, όπως και πολλές άλλες & νομίζουμε ότι έτσι είναι, ότι αυτό είναι το σωστό. Στην πραγματικότητα, όμως, ενισχύεται ένα έθιμο ολοκληρωτικής νοοτροπίας, όπου καλλιεργείται η ψυχολογία της μαζικής πειθαρχίας και της στρατιωτικοποίησης των μικρών παιδιών και νέων, με τη «ζύγιση» και τη «στοίχιση», με την «κεφαλή δεξιά», με την απόδοση τιμών στον υπουργό, στον περιφερειάρχη ή στο δεσπότη, που δεν συναντάται στις περισσότερες χώρες του κόσμου.

• αν θες να σκέφτεσαι & να ζεις ελεύθερα, θα πρέπει να παλέψεις να απεγκλωβιστείς από έννοιες όπως κράτος, σύνορα και «εθνική» υπερηφάνεια, που κάθε άλλο παρά αθώες είναι. Αντίθετα, αποτελούν αιτίες διαχωρισμού, οι οποίες, τεχνηέντως, προλειαίνουν το έδαφος για την ανάπτυξη εχθροτήτων με γείτονες χώρες και για την ενίσχυση του ρατσισμού και της ματαιοδοξίας μας περί «μοναδικότητας» του ελληνικού πολιτισμού &

• για πρώτη φορά το Μάρτιο του 1936 η μαθητική παρέλαση λαμβάνει επίσημο και συμπληρωματικό χαρακτήρα στη στρατιωτική και τα σχολεία παρελαύνουν ως επικεφαλής της πομπής μπροστά στο Μεταξά και στο Βασιλιά. Λίγους μήνες μετά, το καθεστώς της 4ης Αυγούστου και ο δικτάτορας Μεταξάς θα ασχοληθούν, ιδιαίτερα, με την ανάπτυξη της στρατιωτικής συνείδησης της νεολαίας και θα χρησιμοποιήσουν γιορτές και παρελάσεις ως όργανα για την επίτευξη των σκοπών της. Το φασιστικό μοντέλο που θαύμαζε προέβλεπε κάθετη στρατιωτική οργάνωση της νεολαίας και έδινε ιδιαίτερο βάρος στις “γυμναστικές επιδείξεις”, στις “παρατάξεις”, στις “παρελάσεις” και στις “λαμπαδηφορίες”. Η ελληνική μίμηση δεν έφτασε, βέβαια, στην εφιαλτική επιβλητικότητα των γιορτών που οργάνωνε ο Μουσολίνι ή ο Χίτλερ, αλλά ακολουθούσε πιστά τη συνταγή τους. Έκτοτε, η σχολική παρέλαση συνδέθηκε απόλυτα με τη στρατιωτική και η απουσία των μαθητών θεωρήθηκε αξιόποινη πράξη, ισοδύναμη με την παράβαση στρατιωτικού καθήκοντος. Αργότερα, η εμφυλιοπολεμική περίοδος δεν βελτίωσε, φυσικά, τις συνθήκες, ενώ η δικτατορία δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτα περισσότερο απ’ το να κοντύνει λίγο τα μαλλιά των αγοριών και να μακρύνει τις φούστες των κοριτσιών.Αλλά και οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης ποτέ δεν διανοήθηκαν να αμφισβητήσουν την αναγκαιότητα των υποχρεωτικών μαθητικών παρελάσεων. Φρόντισαν, μόνο, να απαλύνουν τις ακρότητες του στρατιωτικού καθεστώτος και να προσαρμόσουν τον καταναγκασμό στα “δημοκρατικά ήθη”. Ακόμα και η Αριστερά που είχε απήχηση εκείνη την εποχή δεν ζήτησε ποτέ να καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσεις. Απαίτησε μόνο να συμπεριληφθούν στους παρελαύνοντες και τα σωματεία των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης. Όσο για σήμερα που η αριστερά ανήκει στη συγκυβέρνηση μαζί με τους καθόλου «αθώους» εθνικόφρονες ΑΝ.ΕΛ., ούτε λόγος δεν γίνεται για την κατάργησή τους, αντίθετα με τις προεκλογικές δηλώσεις στελεχών της. Μάλιστα, μεθοδεύεται η εκλαΐκευσή τους για να είναι πιο εύπεπτη και αποδεκτή από τις μάζες, διαφυλάσσοντας, πάντα, ευλαβικά τον φασιστικό χαρακτήρα της.

ΣΚΕΨΟΥ ΠΡΙΝ ΠΑΡΕΥΡΕΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΟΤΙ:

• από την εποχή της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά (1936-1941), γνωστού λάτρη του ναζισμού, οι παρελάσεις θεσπίζονται ως επίσημες εκδηλώσεις του ελληνικού κράτους και ανακηρύσσονται ως τον κύριο εκφραστή της «εθνικής μνήμης», της «εθνικής υπερηφάνειας» και της «εθνικής ενότητας». Επίσης, αποτελούν ένα αναλλοίωτο κομμάτι της λειτουργίας του Ελληνικού κράτους και των μηχανισμών του, είτε οι διαχειριστές της εξουσίας ήταν ο βασιλιάς, είτε οι συνταγματάρχες του Παπαδόπουλου, είτε οι δημοκράτες της μεταπολίτευσης, είτε οι δεξιοί και αριστεροί διαχειριστές του κεφαλαίου σήμερα.
• έτσι, διεξάγονται η μια μετά την άλλην οι μαθητικές παρελάσεις – παρωδίες, παρελάσεις παρακμής, παρελάσεις ντροπής, παρελάσεις τρομοκρατίας. Παρελάσεις που δεν τιμούν κανένα, κάτω από εξαιρετικά δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, με φιλοπόλεμους γονείς να τραβούν τα πάνδεινα για να παρακολουθήσουν την παρέλαση έστω και από πολύ μακριά. Tα όρια ανοχής έχουν ξεπεραστεί πλέον με την παρέλαση ανδρών της Ελληνικής Αστυνομίας την οποία πλαισιώνουν οι Ένοπλες Δυνάμεις!
• οι παρελάσεις, λοιπόν, είναι η αιχμή του δόρατος της ιδεολογικής αναπαραγωγής του μηχανισμού του στρατού και όσων αυτός πρεσβεύει, μιας και στις εθνικές επετείους οι μιλιταριστικές αξίες και πρακτικές βγαίνουν από τα στρατόπεδα και διαχέονται σ΄ όλο τον κοινωνικό ιστό. Από τα κέντρα των πόλεων και τις γειτονιές μέχρι και τα χωριά, στρατιώτες και μαθητές εκπαιδεύονται, στοιχίζονται και βηματίζουν με περίσσεια «ελληνική υπερηφάνεια» σε μια τελετή που αναδεικνύει την πιο στομφώδη εκδοχή της ιεραρχίας και την πλήρη υποταγή σε κάτι «ανώτερο» χειροπιαστό ή φαντασιακό, ακόμη και όταν αυτό είναι ότι πιο δολοφονικό έχει να επιδείξει η ανθρώπινη ιστορία. Αυτό το ζούνε στο πετσί τους οι μαθητές που υποχρεώνονται με μια ανυποχώρητη εμμονή από το ελληνικό κράτος να συμμετέχουν στην εθνική φιέστα.
• είναι μια φιέστα που υμνεί τον σεβασμό στην άρχουσα τάξη και την κρατική δομή, που παράγει εθνοτικούς διαχωρισμούς και, εν τέλει, μίσος για τον άλλον, πριμοδοτεί την σιωπή, την παθητικότητα, την ανάθεση των ζωών μας σε άλλα χέρια. Μια τελετή όπου διασταυρώνονται σε συμβολικό επίπεδο δυο διακριτές κατά τα άλλα μεταξύ τους έννοιες: αυτή του φαντάρου και αυτή του πολίτη και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι το μιλιταριστικό πρωτόκολλο και οι υπόλοιπες συνιστώσες της εξουσίας όπως οι παπάδες, οι πραίτορες της αστυνομίας και οι στρατοκράτες απολαμβάνουν μεγάλη κοινωνική αποδοχή.
• σε μια εποχή βίαιης φτωχοποίησης της κοινωνίας, όπου κόπηκαν ένα δις οχτακόσια εκατομμύρια ευρώ από τις συντάξεις και δόθηκαν για τα έξοδα του στρατηγείου του ΝΑΤΟ στη Λάρισα. Σε μια εποχή όπου το «έθνος» περνάει δύσκολα στο εσωτερικό αλλά ο ελληνικός στρατός συμμετείχε στις επεμβάσεις των δυτικών κρατών στην Λιβύη (2012) προς χάριν των γεωπολιτικών τους σχεδιασμών και στις επεμβάσεις στην κεντροαφρικανική δημοκρατία (2014).
• σε μια εποχή όπου τα εξοπλιστικά προγράμματα καλά κρατούν και η υποβάθμιση των όρων επιβίωσής μας εξακολουθεί να συνεχίζεται, ο στρατός αποτελεί ένα ακόμα εργαλείο της εσωτερικής καταστολής, της διαχείρισης πολιτικών και πολιτειακών κρίσεων, απεργοσπαστικής δύναμης, κοινωνικού εκφοβισμού και τρομοκρατίας. Με την ιδεολογική του βάση να στηρίζεται στην άθλια προπαγάνδα ότι ο στρατός είναι η αναμφισβήτητη ενσάρκωση του «έθνους» και ουδέτερο εργαλείο «όλων των ελλήνων», η αστική τάξη έχει ένα ισχυρό θεματοφύλακα για να την προστατεύει απ’ όλους τους εχθρούς της, πραγματικούς ή κατασκευασμένους, είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό.
• εν κατακλείδι, η εύκολη ιδεολογική αποδοχή του στρατού λόγο του εύπλαστου οικειοποιήσιμου εθνικοκεντρικού λόγου από μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, που αγνοεί πλήρως την δομή που υποστυλώνει τον ελληνικό στρατό μαζί με τις αξίες του, περνά μέσα από τις παρελάσεις, οι οποίες με την σειρά τους είναι γιορτές του φασισμού και του μιλιταρισμού και όχι της κοινωνίας. Πρόκειται για θεσμό που συνολικά εναντιώνεται στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, ενάντια στην κοινωνική χειραφέτηση και την αλληλεγγύη και κυρίως ενάντια στους «από κάτω».

Οι παρελάσεις δεν χωράνε στην ζωή μας! Ας τις στείλουμε για πάντα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ

Στις 13 Μαρτίου 2015 στον κεντρικό πεζόδρομο της Ασκληπιού έγινε παρέμβαση με μοίρασμα κειμένων με το παρακάτω περιεχόμενο:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 2/3/2015

Από τις 2/3/2015 πολιτικοί κρατούμενοι ξεκίνησαν απεργία πείνας, ως ύστατη μορφή αγώνα, διεκδικώντας τα στοιχειώδη:

• Κατάργηση των αντιτρομοκρατικών νόμων (άρθρο 187 και άρθρο 187^Α).
• Κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»).
• Κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.
• Κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη DNA.
• Κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων.
• Δικαίωμα πρόσβασης & ανάλυσης του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί.
• Άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού, προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.
• Τέλος στον κανιβαλισμό & στη φυλάκιση συγγενών & φίλων μας.

Ο δίκαιος αγώνας των πολιτικών κρατουμένων είναι αγώνας ολόκληρης της ανυπότακτης κοινωνίας & μας αφορά όλους.

Με αφορμή τα 90 χρόνια απο την αιματηρη εξεγερση στην πόλη των Τρικάλων στις 25 Φεβρουαρίου 1925, έγινε εκτεταμένη αφισσοκόληση 2 αφισσών με τα εξής περιεχόμενα:

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ

ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

1438 – 1881. ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ. Οι κάτοικοι των χωριών στους πρόποδες των Μετεώρων για να αποφύγουν διώξεις και κατασχέσεις ακίνητης περιουσίας «έγραψαν» τις περιουσίες τους στα Μοναστήρια των Μετεώρων και Μεγάλο Βαρλαάμ.

1881. ΠΡΟΣΑΡΤΙΣΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ. Αρχίζει η σαρανταεξάχρονη διαμάχη κολίγων και ακτημόνων με τα Μοναστήρια και τους τσιφλικάδες διεκδικώντας τη γη των προγόνων τους. Τα βακούφια και οι δωρεές γης στα Μοναστήρια έφτασαν τα 25.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης και βοσκήσιμης έκτασης. Στο χωριό Ρίζωμα ξεκινάνε οι πρώτες καταλήψεις τσιφλικιών και η καλλιέργεια τους.
1882. Οι νόμοι για την απαλλοτρίωση των μεγάλων ιδιοκτησιών και η διανομή τους σε ακτήμονες, δεν εφαρμόζονται διότι οι τσιφλικάδες αντέδρασαν και αρνήθηκαν να παραχωρήσουν την κυριότητα τους, με αποτέλεσμα να προκληθούν αγροτικές εξεγέρσεις, με το σημαντικότερο από όλα το επεισόδιο στο ΚΙΛΕΛΕΡ (06-03-1910), όπου ο ελληνικός στρατός επιτίθεται στους αγρότες με πολλά θύματα. Το αγροτικό κίνημα μετά το Κιλελέρ φούντωσε σε όλη την Ελλάδα και λίγα χρόνια αργότερα ο Βενιζέλος αναγκάστηκε να δημοσιεύσει διάταγμα για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών.
1883. Νέος μεταρρυθμιστικός νόμος απαλλοτριώσεων που υπόσχεται σε όσους στρατευτούν και πολεμήσουν στη ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ, ότι θα τους δοθούν γαίες όταν τελειώσει ο πόλεμος.

1918 – 1922. Ο τελευταίος Ελληνο-Τουρκικός πόλεμος με την άτακτη υποχώρηση του ελληνικού στρατού και την καταστροφή της Σμύρνης (11-10-1922) βάζουν τέλος στις εθνικιστικές ονειρώξεις της «Μεγάλης Ιδέας» για την «Μεγάλη Ελλάδα».

1922 – 1925. Οι επιζήσαντες του Μικρασιατικού πολέμου επιστρέφουν. Οι υποσχόμενες απαλλοτριώσεις γης δεν πραγματοποιούνται και η φτώχεια και η εξαθλίωση είναι ακόμα πιο έντονες. Συνάμα, εγκαθίσταται στον ελλαδικό χώρο 1.200.000 πρόσφυγες που αποτελούν ένα τεράστιο απόθεμα φτηνής εργατικής δύναμης και ταυτόχρονα μια απέραντη εσωτερική αγορά από εξαθλιωμένες μάζες που έχουν ανάγκη από όλα (τρόφιμα, στέγη, ρούχα, παπούτσια, οικιακά είδη). Οι συνθήκες αμοιβής και εργασίας χειροτερεύουν απότομα και εντείνεται ο εργατικός αγώνας.

31-01-1925. Πραγματοποιείται κατάληψη των Μοναστηριακών κτημάτων στο Καστράκι από την Ένωση Παλαιών Πολεμιστών με γενική κινητοποίηση του χωριού. Εναντίον των καταληψιών στάλθηκε δύναμη χωροφυλακής και ιππικό από τη Λάρισα. Έγινε αμέσως συγκέντρωση 150 παλαιών πολεμιστών και άλλων στην πλατεία του χωριού. Μπροστά-μπροστά ήταν τραυματίες πολέμου και γυναίκες με ξύλα και άλλα αντικείμενα έτοιμες για σύγκρουση.

02 – 02 – 1925.  Διαδήλωση αλληλεγγύης χιλιάδων ατόμων απ’ όλη τη Θεσσαλία, ανάμεσά τους οι Παλαιοί Πολεμιστές, αγρότες και εργάτες των 20 εργοστασίων της περιοχής των Τρικάλων. Αποφασίστηκε να γίνει πορεία στη Νομαρχία για να απαιτηθεί η αποχώρηση της χωροφυλακής και τους στρατού από το Καστράκι. Όταν έφτασαν στη Νομαρχία, ο νομάρχης αρνήθηκε να τους δεχτεί. Τότε το πλήθος κατέλαβε το κτίριο και αναγκάστηκε ο νομάρχης με τη βία να υπογράψει τα αιτήματα. Καλέστηκε ο στρατός ο οποίος διέλυσε το πλήθος με τα όπλα. Το αποτέλεσμα ήταν 6 νεκροί – οι εργάτες Μ. Ράδος, Γ. Ντάλας, Ν. Νταβάρας και Ν. Σταφίκος και οι αγρότες Κ. Βουτσελάς και Δ. Κούτρας – και 45 τραυματίες.

* Είναι ολοφάνερη η αντικοινωνική δράση του κράτους, που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει διαχρονικά τη βία και τη δύναμη των όπλων για να καταστείλει και να εξοντώσει όσους του αντιστέκονται.

ΑΦΙΣΑ-Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 ΑΦΙΣΑ-ΟΔΟΣ ΚΑΒΡΑΚΟΥ

Στις 12/2/2015, πραγματοποιήθηκε στις 11 το πρωί απο την αναρχική ομάδα Καπνισμένο Τσουκάλι και αλληλέγγυους απ’ το αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Καρδίτσας, παρέμβαση στη Δ.Ο.Υ. Τρικάλων ενάντια στα διοικητικά προστήματα, ύψους 6000 ευρώ, που επιβάλλουν τα στρατολογικά γραφεία στους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης. Συγκεκριμένα ήταν μια δράση αλληλεγγύης στον σύντροφο ολικό αρνητή στράτευσης Ρίτσιο Χάρη, στον οποίο τα χακί ανδρείκελα του έχουν επιβάλει δύο φορές το διοικητικό πρόστημο, σε διάστημα 8 μηνών, για την ανυποχώρητη στάση του να αρνηθεί την στρατιωτική θητεία.

Αναρτήθηκαν δύο πανό, ένα στην κεντρική είσοδο της Δ.Ο.Υ. Τρικάλων και ένα στον εσωτερικό χώρο του κτηρίου,  τα οποία έγραφαν «ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ-ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΌ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ» ΚΑΙ «ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΩΝ ΟΛΙΚΩΝ ΑΡΝΗΤΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ» αντίστοιχα. Μοιράστηκαν κείμενα τόσο στον κόσμο που βρισκόταν στο κτήριο όσο και στους υπαλλήλους και πετάχτηκαν τρικάκια. Μιας και ο διευθυντής της Δ.Ο.Υ. ήταν απών, τα «άκουσε» η υποδιευθύντρια της Δ.Ο.Υ. για την συμμετοχή τους στην στρατιωτική καταστολή του συντρόφου. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε :

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Είναι κοινά γνωστό ότι τον Μάιο του 2010 με αφορμή την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου ξεκίνησε μια ωμή λεηλασία και αφαίμαξη άνευ προηγουμένου όλων των καταπιεσμένων κατοίκων του ελλαδικού χώρου, που στόχο είχε και έχει την καταστολή της κοινωνίας στη λογική της οικονομικής περιθωριοποίησης.

Η οδυνηρή πραγματικότητα που μας επέβαλαν περιλαμβάνει κατακρεούργηση μισθών και συντάξεων, επιβολή βαριά φορολογίας, 650.000 λουκέτα, 1.500.000 άνεργους, 6.000 νεκρούς (αυτοκτονίες λόγω κρίσης), βίαιη καταστολή κινημάτων, επιστρατεύσεις εργαζομένων, παραδειγματική τιμωρία όσων αντιστέκονται με διώξεις και φυλακίσεις (51 αναρχικοί στις φυλακές και εκατοντάδες άλλοι σε καθεστώς ομηρίας με δίκες / αναστολές / ‘’παρών’’ στα Α.Τ.), στρατικοποίηση της αστυνομίας στις πόλεις και αστυνομικοποίηση του στρατού στα σύνορα, όπου μαζί με την FRONTEX και το λιμενικό δολοφονούν δεκάδες πρόσφυγες, ενώ έφτιαξαν κέντρα ΄΄φιλοξενίας΄΄ – κολαστήρια – μεταναστών και νομοθέτησαν φυλακές τύπου Γ’.

Από αυτά τα πλαίσια της κοινωνικής και οικονομικής εξαθλίωσης δε θα μπορούσαν να εξαιρεθούν και οι ανυπότακτοι του ελληνικού στρατού (40.000 περίπου), στους οποίους από τον Μάιο του 2011 έχει επιβληθεί διοικητικό πρόστιμο ύψους 6.000 ευρώ. Και ποιοι το επέβαλαν; Οι θιασώτες της πείνας μας: ο τότε υπουργός άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος με τον τότε υπουργό οικονομικών Παπακωνσταντίνου (κατηγορούμενος για 3 κακουργήματα για τις λίστες Λαγκάρντ). Από την μία η δίψα τους για κρατικά έσοδα και από την άλλη η βίαιη φτωχοποίηση, που με το πρόστιμο των 6.000 ευρώ μετατράπηκε σε οικονομικό στραγγαλισμό!

Ουσιαστικά διοικητικές και οικονομικές υπηρεσίες, όπως οι Δ.Ο.Υ., συμμετέχουν πλάι με τους καραβανάδες και τους στρατοδίκες στην οικονομική εξόντωση όσων αρνήθηκαν την στρατιωτική θητεία. Ανάμεσα τους και οι ολικοί αρνητές στράτευσης που αρνούνται δημόσια τη στρατιωτική θητεία – επιτιθέμενοι, τόσο στις αυταπάτες των εθνικών ιδεολογημάτων, όσο και στη στρατικοποίηση της καθημερινής ζωής – και που αρνούνται να ενσωματωθούν και να υπηρετήσουν τα θεμέλια των κρατών, των εθνών και του κεφαλαίου.

Λόγοι που οδηγούν τον στρατό σε εκδικητικές μεθόδους με ξεκάθαρα πολιτικά και ιδεολογικά κριτήρια και σε αγαστή συνεργασία με εισαγγελείς, μπάτσους και διευθυντές Δ.Ο.Υ. διαμορφώνουν μια νέα εποχή καταστολής των ολικών αρνητών στράτευσης, που περιλαμβάνει ποινικές διώξεις, οικονομική καταστολή, αυτόφωρες συλλήψεις, κρατητήρια και μεταγωγές από άκρη σε άκρη της ελληνικής επικράτειας.

Έτσι, λοιπόν, η στρατολογία Αθηνών σε πλήρη συνεργασία με τον προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Τρικάλων Διονύση Κατσαρό, επέβαλαν στον ολικό αρνητή στράτευσης Χάρη Ρίτσιο δύο φορές το διοικητικό πρόστιμο των 6.000 ευρώ για τις αρνήσεις του να υποταχτεί ως έρμαιο στα χέρια του ελληνικού στρατού. Μάλιστα, το πρώτο επιβλήθηκε στις 15 Μάιου 2014, μέσω TAXIS, και λίγες μέρες αργότερα στις 5 Ιούνη εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης για ανυποταξία από τον στρατιωτικό εισαγγελέα του ρουφ, (μόλις 20 ημέρες πριν από το αναμενόμενο στρατοδικείο στις 25 Ιούνη). Κατ’ αυτόν τον τρόπο κατέστησαν τον Χάρη Ρίτσιο, ταυτόχρονα, και οφειλέτη και καταζητούμενο και υπόδικο για το πλημμέλημα της ανυποταξίας, πράγμα που δείχνει την ολοφάνερη εκδικητικότητα των μηχανισμών του κράτους ως προς τους ολικούς αρνητές στράτευσης. Το δεύτερο πρόστιμο των 6.000 ευρώ επιβλήθηκε από την στρατολογία Αθηνών στις 16 Σεπτέμβρη 2014, δηλαδή αυθημερόν με την ανακήρυξη της νέας ανυποταξίας του, περίπτωση κατά την οποία αποδεικνύεται ότι το κράτος επέδειξε υπερβάλλοντα ζήλο και εκδικητικότητα.

Μάλιστα, στις αρχές Δεκεμβρίου 2014 ο προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. Τρικάλων υπογράφει ξανά το πρόστιμο και το περνάει στο TAXIS˙ ενώ, στις 10 Φεβρουαρίου 2015 ο Χάρης Ρίτσιος εκλήθη από το αστυνομικό τμήμα Τρικάλων για να δώσει εξηγήσεις για άλλη μια φορά για την ανυποταξία του.

Επειδή οι κρατικοί μηχανισμοί κωφεύουν, το επαναλαμβάνουμε: το «ΑΔΙΚΗΜΑ» ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ (ανυποταξία στο στρατό), άρα και η «ΠΟΙΝΗ» – έστω και με τους δικούς τους άδικους νόμους – δεν θα μπορούσε παρά να είναι μόνο ΜΙΑ˙ ας τελειώσουν, επιτέλους, οι συνεχείς διώξεις και το διαρκές κυνήγι των ολικών αρνητών στράτευσης.

Φυσικά, ο σύντροφός μας και όλοι οι ολικοί αρνητές στράτευσης δεν κάνουν βήμα πίσω στις αξίες τους και δεν υποκύπτουν, ούτε στους χακί εκβιασμούς και ούτε στην οικονομική εξόντωση. Ανήκουν στον κόσμο του αγώνα και της ελευθερίας και στέκονται απέναντι στον κόσμο της τυραννίας, ακόμα πιο δυνατοί και αποφασισμένοι. Εξάλλου, οι αρνήσεις στον στρατό και ο αντιμιλιταρισμός είναι ένα κίνημα με βαθιές ρίζες στην ιστορία της ανθρώπινης κοινωνίας και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα εναντιώνονται στην βιομηχανία του πολέμου και στον θάνατο που σκορπά η βαρβαρότητα της κυριαρχίας ανά την υφήλιο.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ!!!

Στις 30/01/2015 στα πλαίσια της ημέρας κοινής δράσης ενάντια στις φυλακές Δομοκού υψίστης ασφαλείας τύπου Γ, πραγματοποιήθηκε στα Τρίκαλα παρέμβαση με μοίρασμα κειμένων και ταυτόχρονα δρώμενο-αναπαράσταση των συνθηκών αιχμαλωσίας στο Γκουαντάναμο.

ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ;

ΑΡΠΑΞΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Το ελληνικό κράτος έχτισε στο Δομοκό ένα υπερσύχρονο κέντρο για βασανισμό κρατουμένων στα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών κρατών.

ΑΜΟΙΒΗ ΚΑΛΗ

Αν είσαι άνθρωπος χωρίς ενδοιασμούς, διατεθειμένος να υπηρετείς τους αφέντες σαν πιστό σκυλάκι, αυτή είναι η μεγάλη σου ευκαιρία για επαγγελματική αποκατάσταση.

Το καθημερινό πρόγραμμα περιλαμβάνει:

α) απομόνωση των κρατουμένων σε αποστειρωμένα τσιμεντένια κελιά,

β) περιορισμούς στα επισκεπτήρια συγγενών και λοιπών αγαπημένων προσώπων,

γ) περιορισμούς στην αλληλογραφία και στις τηλεφωνικές επικοινωνίες,

δ) καταγραφή όλων των κινήσεων και επικοινωνιών των κρατουμένων (τα γράμματα θα φωτοτυπούνται, τα επισκεπτήρια θα ηχογραφούνται, χώροι και διάδρομοι θα βιντεοσκοπούνται επί 24ώρου βάσης). Ο έγκλειστος δεν θα έχει καμία ιδιωτική ζωή.

ε) απαγόρευση βιβλίων, εφημερίδων, περιοδικών και γενικά εντύπων με πολιτικό περιεχόμενο, που δεν θα είναι της προτίμησης της διεύθυνσης της φυλακής,

στ) κακομαγειρεμένα γεύματα με κακής ποιότητας τρόφιμα, έτσι ώστε να αποδυναμωθεί το ανοσοποιητικό σύστημα των κρατουμένων,

ζ) καθυστερημένη και ανεπαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη,

η) εκδικητικούς ξυλοδαρμούς μέσα στα κελιά από λυσσασμένους ανθρωποφύλακες για εκφοβισμό και παραδειγματισμό, όπως συνέβη με τον Ηλία Καρέλη, που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου στις φυλακές Νιγρίτας Σερρών

Αν είσαι άνω από 18 ετών, έχεις εκτίσει την στρατιωτική σου θητεία, αισθάνεσαι ένα ασήμαντο, θρασύδειλο ανθρωπάκι και πάντα ονειρευόσουν να βασανίζεις και να πληρώνεσαι κιόλας, συμπλήρωσε αυτή την αίτηση και στείλε την αμέσως στο Υπουργείο Δικαιοσύνης – Αθήνα.

Όνομα:…………………………………….

Επίθετο:…………………………………..

Αρ. Ταυτότητας………………………….

Υπογραφή:………………………………

ΤΙ ΤΗΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΚΕΛΙΑ

Τα τελευταία 5 χρόνια το ελληνικό κράτος έχει μπει σε καθεστώς εκτάκτου ανάγκης και βαδίζει ξεκάθαρα προς τον ολοκληρωτισμό. Θεσμοθέτησε στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες, επιστράτευσε τους απεργούς, εξαθλίωσε οικονομικά το σύνολο των κατοίκων του τόπου μας, ενέτεινε την  αστυνομοκρατία και την βαριά καταστολή των κοινωνικών κινημάτων και των καταλήψεων και, παράλληλα, δημιούργησε τις ειδικές φυλακές τύπου Γ’ για τους πολιτικούς κρατούμενους.

Συγκεκριμένα, στις 8/7/2014 το Α΄θερινό τμήμα της βουλής ψηφίζει κατά πλειοψηφία το νομοσχέδιο του υπουργείου δικαιοσύνης (‘’ρυθμίσεις ποινικού και σωφρονιστικού κώδικα’’) που προβλέπει τη δημιουργία φυλακών τύπου Γ΄ και στις 13/7/2014 κοινοποιήθηκε στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους των φυλακών Δομοκού ότι το σωφρονιστικό τους κατάστημα αναβαθμίστηκε σε τύπου Γ΄. Από τις αρχές Αυγούστου 400 κρατούμενοι σε σύνολο 700 τροφίμων μεταφέρθηκαν σε άλλες φυλακές με την αιτιολογία ότι ξεκινούσαν άμεσα οι εργασίες κατασκευής και μετατροπής της φυλακής σε τύπου Γ΄.

Φυσικά, οι εργασίες δεν έγιναν ποτέ και ο στόχος ήταν να αποτραπεί ενδεχόμενη στάση ή εξέγερση των τροφίμων, πράγμα που, αν γινόταν, θα επέφερε επικοινωνιακό πλήγμα στο όλο εγχείρημα των σαμαροβενιζελικών διαχειριστών της εξουσίας. Στα τέλη Οκτωβρίου 2014, υπό άκρα μυστικότητα, συγκροτήθηκε επιτροπή για τη σύνταξη του κανονισμού ασφαλείας της φυλακής τύπου Γ΄(ανάμεσα στα μέλη της και εισαγγελέας), η οποία αποφάσισε για τη διαμόρφωση επισκεπτηρίων, για την κατάργηση του δικαιώματος εκγύμνασης με βαριά όργανα –εν δυνάμει όπλα- και για την ενίσχυση των εσωτερικών «κιγκλίδων» με πρόσθετες σκοπιές. Επίσης, η άθλια επιτροπή αποφάσισε ότι οι μετακινήσεις των κρατουμένων εντός της φυλακής θα γίνονται με αυστηρά μέτρα ασφαλείας και ότι οι έρευνες στα κελιά θα γίνονται μόνο με εντολή του διευθυντή των φυλακών, χωρίς παρουσία εισαγγελέα (όπως συμβαίνει μέχρι τώρα). Αυτό σημαίνει ότι ξυλοδαρμοί και βασανιστήρια θα είναι στην ημερήσια διάταξη, ενώ υποτίθεται ότι θα υπάρχει μόνιμη παρουσία γιατρού, ώστε να αποφεύγονται οι τακτικές μεταγωγές των κρατουμένων στα νοσοκομεία. Επιπρόσθετα, θα εγκατασταθεί στους κοινόχρηστους χώρους κλειστό κύκλωμα καμερών με αισθητήρες κίνησης και τεχνολογία που θα εντοπίζει και θα απενεργοποιεί κινητά τηλέφωνα και ασύρματα δίκτυα  (internet, WiFi).

Επίσης, για πρώτη φορά έχει ανατεθεί σε ειδικά στρατικοποιημένα τμήματα της ΕΛ.ΑΣ να στελεχώσουν την εξωτερική φρουρά και μέρος της εσωτερικής με το δικαίωμα χρήσης πυροβόλων όπλων και χρήσης οχημάτων με βαρύ οπλισμό (ήδη ο ελληνικός στρατός παρέδωσε δυο οχήματα με πυροβόλα όπλα στην φρουρά των φυλακών Δομοκού).

Φυσικά, οι πολιτικοί κρατούμενοι, αλλά και οι ποινικοί, που έχουν διαπράξει πειθαρχικά αδικήματα ή θεωρούνται «επικίνδυνοι» για την ασφάλεια της φυλακής, της δημόσιας τάξης και της χώρας θα είναι οι «ένοικοι» αυτού του τύπου φυλακής. Μάλιστα, το νομοσχέδιο προβλέπει ότι θα εκτίουν ολόκληρη την ποινή τους -χωρίς κανέναν ενεργητικό μέτρο για την μείωσή της-, θα καταργηθούν οι άδειες και θα περιορίζεται το δικαίωμα στην επικοινωνία.

Είναι ολοφάνερος ο στόχος του κράτους να επιβάλει τον φόβο και να δράσει αποτρεπτικά για την ανάπτυξη ανατρεπτικών ένοπλων αγώνων που είναι κομμάτι της πολυμορφίας των κοινωνικών αγώνων, ώστε να εκφοβίσει τους μελλοντικούς εξεγερμένους. Ταυτόχρονα, το κράτος απομονώνει τους πολιτικούς κρατούμενους, τόσο από τον έξω κόσμο, όσο και από τους υπόλοιπους έγκλειστους, για να αποφεύγονται οι κινητοποιήσεις, οι εξεγέρσεις και οι αγώνες μέσα στις φυλακές. Ουσιαστικά, πρόκειται για φυλακή μέσα στην φυλακή που έχει στόχο να καταστείλει ολοκληρωτικά τον «εσωτερικό εχθρό», να κάμψει τις όποιες αντιστάσεις του, να μην μπορεί να αγωνίζεται για καλύτερες συνθήκες κράτησης και να μην έχει δικαίωμα στα κεκτημένα που έχουν κερδηθεί με αγώνες τα τελευταία 20 χρόνια στις φυλακές.

Καμία συνενοχή σε αυτό το έγκλημα κατά της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας. Να σαμποτάρουμε και να καταστρέψουμε τα κρατικά κάτεργα και τα κολαστήρια των ανθρώπινων ψυχών με την δύναμη της αλληλεγγύης και της διαρκούς παρουσίας μας στους κοινωνικούς αγώνες για μια ανεξούσια κοινωνία χωρίς φυλακές, νόμους, μπάτσους, στρατούς και σύνορα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ –

ΑΣ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ

Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε σε μικροφωνική παρέμβαση στην πλατεία Ρήγα Φεραίου (21/1/2015).

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ!!!

• γιατί δεν θέλουμε να αφήσουμε την διαχείριση των ζωών μας  στα χέρια 300 εξουσιαστών,
• γιατί βαρεθήκαμε την αδιέξοδη ανάθεση,
• γιατί δεν αναγνωρίζουμε το κράτος και αρνούμαστε να πληρώσουμε τα χρέη του,
• γιατί πάλι εις βάρος μας θα κλείσουν συμφωνίες με τα μεγάλα οικονομικά -ντόπια και ξένα- συμφέροντα, που ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις κατά το δοκούν,
• γιατί θα συνεχίσουν την αφαίμαξη μας: ανεργία, μισθούς πείνας, συντάξεις της πλάκας, υποβάθμιση παιδείας / υγείας κ.λπ., ενώ παράλληλα θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν τράπεζες και εξοπλιστικά προγράμματα με δισεκατομμύρια ευρώ,
• γιατί θα καταστείλουν όσους διαμαρτύρονται ΚΑΙ
• γιατί θέλουμε να είμαστε κυρίαρχοι των ζωών μας.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΕΡΧΕΤΑΙ:

• όταν καταλάβουμε ότι η μόδα, το life style και η κατανάλωση άχρηστων προϊόντων δεν μας κάνει πιο ευτυχισμένους, αλλά μας σκλαβώνει,
• όταν πούμε όχι στην κτηνώδη βιομηχανία, που λεηλατεί και σκοτώνει την φύση & αποκτηνώνει τους ανθρώπους (παραδείγματα Αχελώου, Πηνειού, Σκουριών κ.α.)
• όταν οι εργάτες – εργαζόμενοι γυρίσουν την πλάτη στα συνδικάτα και οργανωθούν σε σωματεία βάσης,
• όταν οι εκπαιδευτικοί κάψουν τις εγκυκλίους του υπουργείου παιδείας και αρνηθούν να παραμορφώσουν τις ευαίσθητες ψυχές των παιδιών,
• όταν φωτιστούμε από παραδείγματα μέσα και έξω από την χώρα μας: Θεσσαλονίκη (ΒΙΟΜΕ, όπου οι εργάτες πήραν τη διαχείριση του εργοστασίου), Αθήνα (Σωματείο Βιβλίου- Χάρτου), Τσιάπας, Κουρδιστάν κ.α.
• όταν απαιτήσουμε χρήματα για νοσοκομεία, σχολεία κ.λπ. και αρνηθούμε να χρηματοδοτήσουμε τον στρατό και τις δυνάμεις καταστολής,
• όταν στηρίξουμε έμπρακτα την ολική άρνηση στράτευσης,
• όταν ο λαός δεσμεύσει την περιουσία της εκκλησίας,
• όταν κάψουμε τις τράπεζες, καταργήσουμε τις χρηματικές συναλλαγές και ξεκινήσουμε μια οικονομία με γνώμονα τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι το κέρδος,
• όταν στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους καταπιεσμένους και δεν ανεχόμαστε διαχωρισμούς, λόγω φύλου (S.L.G.B.T. = Straight, Lesbian, Gay, Bisexual, Transsexual), φυλής, θρησκείας, καταγωγής κ.λπ.,
• όταν διεκδικήσουμε το οριστικό κλείσιμο των φυλακών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης προσφύγων,
• όταν συμμετέχουμε σε συλλογικές και αυτοοργανωμένες διαδικασίες για να διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει,
• όταν σπάσουμε την αδράνεια και ξεπεράσουμε τις συμβάσεις με τις οποίες μεγαλώσαμε.

 Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΞΕΠΕΡΝΑME ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΠΛΗΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΒΑΔΙΖOYME ΣΤΑ ΑΓΡΙΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ…

 ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΛΛΑΖΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ